Dag 1:
Seulam!

Na een boel geknuffel, gehuil en cadeautjes gingen we dan eindelijk inchecken.
De chagarijnige mevrouw bij de balie deelde niet onze vreugde van mijn koffer die precies 29 en een halve kilo zwaar was en 30 kilo mocht zijn. Wel vertelde ze ons dat ze helaas geen plekjes meer naast elkaar had en we een rij achter elkaar zaten…. Beetje jammer, maar ze zei dat we dat bij het boarden nog maar eens moesten vragen. Nou ja oke, na nog een keer afscheid genomen te hebben van iedereen die er nog was begon ons avontuur met z’n tweeen!

Gelukkig waren er karretjes voor onze rugzakken, want het net doen alsof onze tassen niet zo zwaar waren lukte niet helemaal… Starbucks gehaald, laatste berichtjes gestuurd, een paar foto’s gemaakt te hebben zijn we doorgelopen naar gate G9. Eenmaal daar bleek dat we daar pas door de douane moesten! Een beetje chagarijnig, want ja de helft moest uit onze rugzakken dachten we sloten we aan in de rij. Eenmaal aan de beurt was de douanemevrouw zo aardig dat alles erin mocht blijven zitten :D. Vervolgens kregen we een full-bodyscan… Maar alles was goed en we mochten weer verder naar de wachtruimte om daarna aan boord te gaan van het enorm grote vliegtuig. De mevrouw bij de balie had ons verteld dat we hier nog een keer moesten vragen of er plek was zodat we naast elkaar konden zitten. En die was er! De plekken werden omgeruild!
Vijf minuten later, toen we zaten te wachten, werd er omgeroepen of Amber van Geenen en Eline Rasenberg zich konden komen melden bij de balie… Alle oogjes waren op ons gericht.. Dus wij weer naar de balie, waar bleek dat onze plekken weer omgewisseld moesten worden en we dus niet naast elkaar zouden zitten..
Ach ja, het was maar 7 uur (dachten we)..

Zelfs het boarden mochten we niet tegelijk.. Dus daar ging ik in m’n eentje het vliegtuig in! Eenmaal mijn plekje gevonden te hebben kreeg ik nog een gezellige mevrouw en meneer naast me en kon de reis echt beginnen! In het vliegtuig heb ik heerlijk spinazie met kip en aardappelpuree gegeten en de film ‘De 100 jarige man die uit het raam sprong en verdween’ en New Girl gekeken. Om 4 uur Nederlandse tijd schrok ik wakker van onze piloot die aankondigde dat we binnen nu en een half uurtje zouden gaan landen in Dubai. Na wat geklets met mijn buurman en buurvrouw landen we dan ook veilig in Dubai en moesten we nog even wachten op ons volgende vliegtuig.

Het vliegtuig van Dubai naar Addis Abeba was veel minder druk dan het vorige vliegtuig en ook hier kregen we weer uitgebreid te eten (lam met rijst en chocolade soesjes als toetje). Al snel waren we in Addis Abeba en werden we zelfs gecheckt op Ebola… Wat natuurlijk wel goed is, maar wel een beetje eng eruit zag. Eenmaal een visum gekocht te hebben renden we naar de koffers. Gelukkig ziet mijn koffer er nu al uit alsof hij al 5 jaar oud is…

Zoals Aynalem gezegd had werden we opgehaald door een vaste taxi chauffeur van een Nederlandse vrouw in Ethiopie en die bracht ons naar het hotel in volgens hen een leuke wijk. Het verkeer was vreselijk… Ze rijden hier als gekken en toeteren mega veel!
In het hotel was Habte, de man van Aynalem, die ons zondag mee zou nemen naar Bahir Dar. De man van het hotel bracht onze hele zware koffers naar boven (er hing een kaartje aan van de vliegmaatschappij met heavy…) en eenmaal boven zagen we onze kamer…. Het zag er best oke uit, er was een bed dus na een nachtvlucht met weinig slaap leek alles wel oke. We hebben nog wat gedronken en gegeten met Habte en wilden daarna lekker gaan slapen.. Tot het moment dat we een kakkerlak zagen en het er steeds meer leken te worden… De meeste hebben we plat gestampt, maar echt lekker hebben we niet geslapen..

Dag 2:
’s Morgens om 6 uur zijn wij met de auto vertrokken naar Bahir Dar. Onze koffers mochten in de achterbak van de soort van jeep en met onze gigantische rugtassen zaten we ‘heerlijk’ achterin. Hoe verder we de stad uitreden, hoe meer ik onder de indruk raakte… Ik heb me nooit goed voor kunnen stellen dat mensen echt zo gigantisch arm leefden.. Nu heb ik ze zelf gezien en ben ik toch wel een beetje geschrokken. Mensen lopen met gigantische pakketten langs de kant van de weg, bedelend en smekend naar onze auto te kijken.. De hutjes of hele simpele huisjes vliegen aan ons voorbij en na een paar uur rijden was het tijd voor een kleine pauze met een geweldig mooi uitzicht. We reden namelijk ondertussen in de bergen en al best wel hoog. Het uitzicht was dan ook diep naar beneden zoals te zien op de foto. J

Weer een paar uur later, die ik niet helemaal meegekregen heb want nu was ik in slaap gevallen, was het tijd voor nog een pauze. Bij de brug over de Blauwe Nijl mochten we ook even kijken. Ook hier was het prachtig! Vijf minuten nadat wij daar uitstapte kwam er een bus vol mensen aanrijden die daar ook allemaal pauze gingen houden. Vanaf het eerste moment dat ze ons zagen waren ze onder de indruk. Niemand durfde iets tegen ons te zeggen, maar ze waren wel allemaal erg nieuwsgierig. Sommigen probeerden voorzichtig foto’s van ons te nemen, maar al snel wilde Habte weer verder. Weer een paar uur later was het tijd voor lunch! Hier stapten we uit de auto en werden we net als in Addis Abeba aangestaard alsof we beroemdheden waren. In een hotel hebben we heerlijk geluncht en genoten van de koele lucht (het was behoorlijk warm in de auto..) Steeds meer dorpjes, hutjes, ezels, koeien en paarden gingen aan ons voorbij, soms heel dichtbij aangezien ze niet opzij gingen…
En toen we eenmaal bijna in Bahir Dar waren wilde Habte een kopje koffie gaan drinken. Hier hebben wij een kopje mierzoete thee gedronken. Onze chauffeur en Habte kwamen een vriend van hen daar tegen en hij vroeg of we een kopje koffie met hem wilde komen drinken in een hutje.
Hier werd op traditionele wijze koffie gemaakt en respecteerde ze buitenlanders werd ons verteld. Wel werden we weer aangestaard, maar de koffie was echt heerlijk! En nee ik lieg niet, ik vond het echt lekker! Nu drinken ze de koffie hier wel met 3 schepjes suiker, maar ach het was echt heel lekker zoet en totaal niet zo bitter als de koffie thuis smaakt (misschien kwam dat ook wel door de suiker). Na een kopje koffie en een boel handjes schudden gingen we weer verder.

Hierna zijn we nog twee keer gestopt. De eerste keer was om houtskool mee te nemen om de koffie op te branden. Ook hier leken de mensen ons maar gek te vinden en stonden ze voor het raam te kijken alsof we aapjes waren. De tweede keer dat we stopten kwamen er allemaal kinderen langs de auto om ons een handje te geven. Soms vroegen ze om geld (in het engels), maar als we eenmaal nee schudden bleven ze vrolijk staan lachen en handjes schudden. Ook hebben we een klein stukje van een Ethiopische bruiloft gezien. De hele optocht inclusief bruid en bruidegom natuurlijk kwamen langs de auto en het hele dorp was uitgelopen om alles te zien. Er draaide harde muziek door het dorpje , maar heel veel meer dan de stoet hebben we helaas niet kunnen zien.

Eenmaal in Bahir Dar werden we super lief ontvangen door onze gastmoeder zoals we haar maar noemen Aynalem. Ze was heel erg blij dat we er eindelijk waren en had dan ook vanalles voor ons klaar gemaakt. Een speciaal brood, popcorn(dat is hier heel traditioneel bij de koffie), koffie natuurlijk en allemaal andere lekkere dingen. Na een beetje gekletst en kennis gemaakt te hebben, hebben we nog een beetje gegeten en konden we eindelijk lekker gaan liggen op een prima bed!
Alle slaap in halen die we de twee nachten daarvoor niet gehad hebben!!