Dag 21 (vrijdag 31 oktober week 3)
Vandaag even een dagje niet de Special Needs kinderen, maar de andere klassen op de Felege Abay school. We hadden met de directrice namelijk afgesproken vandaag in alle andere klassen een kijkje te nemen.
Toen we alleen eenmaal aankwamen op de school dachten ze dat we een lesje wilde gaan geven. Hier hadden we toch niet helemaal op gerekend en wilden we eigenlijk ook helemaal niet. We wilden heel graag kijken of het er in de andere klassen anders aan toe ging.
We begonnen bij ‘grade 1’. Dit waren de jongste kinderen, maar er zat ook een man van in de dertig achterin de klas. De kinderen moesten helemaal netjes gaan staan en ons gedag zeggen en daarna hebben we steeds stukjes van lesjes gezien. Na grade 1 komt natuurlijk grade 2 en hier hebben we een lesje met dierengeluiden gezien. De kinderen waren hier echt super goed in. Ook dit was echt onwijs leuk om te zien en de kinderen deden het dan ook vol trots om aan ons te laten horen.
Als laatste zijn we gaan kijken bij ‘grade 3. Hier kregen we een Engelse les te zien. Super leuk, want dat konden we ten minste verstaan. Ze moesten gesprekjes voor de klas laten zien, maar soms was het zelfs voor de leerkracht toch wel erg moeilijk om een woord goed uit te spreken.
En als laatste (en leukst vond ik) de kleuterklas. Wat een schatjes allemaal daar. Ze hadden allemaal ook keurig een stoeltje en waren allemaal patronen in hun schrift aan het schrijven. Eigenlijk zouden ze ook lekker moeten spelen, maar ik weet dat ze wel echt meer dan een uur buiten spelen dus dat maakte het wel weer een beetje goed.
Het was echt super leuk om zo de rest van de school eens te zien en te weten dat het niet overal zo slecht gaat als in de Special Needs klas.

Na het bezoekje op de school zijn we lekker naar het hotel gegaan om even alles bij te werken voor school, want door alles gisteren zijn we dat helemaal vergeten en we moeten natuurlijk wel alles bijhouden. Na lekker ook geluncht te hebben wilden we toch ook nog wel even wat doen.
We hadden gehoord over het stadion en we waren er ook al een aantal keer langs gereden. Alleen hadden we vandaag niet zo heel veel zin om ons erheen te laten rijden dus zijn we lekker gaan lopen. We hebben alleen wel een klein beetje boel omgelopen, maar dat wisten we helemaal niet.. xD
Wat ik daarbij wel even moet vermelden…. Dat door mijn richtingsgevoel (ja de mijne, en nee ik heb echt het richtingsgevoel van een mier..) we uiteindelijk bij het stadion uit kwamen!
Eenmaal bij het stadion bleek alleen dat het nog dicht was.. En dat we er niet in konden… Beetje jammer dus. Maar ach we hadden even lekker een stukje gelopen en waren even het hotel lekker uit.
’s Avonds hebben we nog lekker in het hotel gegeten. Wel half in het donker, omdat de stroom het hier niet helemaal doet. De helft van de lichten deed het dus niet, wat ook best wel iets gezelligs had. Het jammere was alleen dat ze alle lekkere dingen die ik wilde bestellen voor het avondeten niet meer hadden… Uiteindelijk heb ik toch wel lekker gegeten, nog even geskypt en zijn we heerlijk gaan slapen in onze mooi opgemaakte bedjes. Er stond een pauw op gevouwen van handdoeken! Echt super cool! Ga thuis toch ook eens proberen om dat te maken!

Weltrusten allemaal vanuit mijn heerlijke kingsize bedje met een mekkerend schaap buiten….

Dag 22 (Zaterdag 1 november week 3)
Gisteren hadden we afgesproken hier in het hotel dat we vandaag naar het meer zouden gaan. Fris en fruitig stonden we dan ook beneden om half 9 en werden we naar het meer gebracht.
Een super leuke en aardige gids bracht ons naar de bootjes en vertelde een heleboel over zichzelf, de cultuur en allerlei leuke dingetjes over hier. We mochten een leuk bootje in stappen en volgens onze gids zouden we een tochtje gaan maken van 3/4 uur ongeveer. Nou dat leek ons wel een goed idee.

De boot was totaal geen speedboot, want snel ging het niet, maar het was heerlijk. Lekker op het water, windje door m’n haren en over water om me heen. Wat ook echt heel erg leuk was, was dat de mensen in de boot (natuurlijk allemaal toeristen) heel geïnteresseerd waren in ons. Waar we vandaan kwamen, wat we hier deden en of we al wat gezien hadden en of we dan tips voor ze hadden. Echt super leuk om met andere toeristen te praten en te horen wat zij allemaal al gedaan en gezien hadden en wat wij dus echt nog moesten gaan zien of doen.
In onze boot zaten:
- Een Chinese man en zijn dochter (ik denk een jaar of 13)
- Een Amerikaanse man die in de make up industrie werkt. (hij maakt serieus make-up)
- Een stel uit Denemarken.
- Een stel uit Canada die vroeger in Ethiopië hadden gewoond
- En nog een stel mensen die ik verder niet echt gesproken heb.

Het was in ieder geval erg gezellig in de boot. Toen we eenmaal aankwamen bij het allereerste eilandje viel het wel een klein beetje tegen. Het zag eruit als een armoedig zooitje. Het meisje uit Denemarken vertelde dan ook dat dit een heel simpel kerkje was en dat de volgende en die daarna veel leuker en ons geld waard zouden zijn. Dus zijn we gezellig buiten blijven zitten met wat mensen en even lekker genoten van het zonnetje.

Gelukkig gingen we na een half uur wachten weer door naar het volgende eilandje. Onderweg kwamen we wat pelikanen en mensen in papyrus bootjes tegen. Dat die mensen dat durven… Op zo’n klein, dun, papieren bootje over dit mega grote meer. Want ja groot is het meer zeker!
Het volgende eilandje had een kerkje wat alleen voor mannen was en het museumpje (wij dachten dat t ook een kerkje was) was voor ons vrouwen. Hier hebben we dan ook voor betaald, alleen eenmaal binnen viel dit vies tegen. Er hingen wat oude schilderijen, maar ik denk dat de ruimte echt maar 3 bij 3 meter was. Zonde dus eigenlijk van ons geld.. Ach ja, we waren wel even binnen geweest.

Het eiland hierna zou het grote eiland zijn met het grootste en mooiste kerkje! Die wilden we natuurlijk wel zien! Na een tijdje varen.. Het duurde wel echt mega lang.. Zagen we dan eindelijk het grote eiland en mochten we het eiland op. Hier eenmaal aangekomen bleek dat we een pad af moesten lopen om bij het kerkje te komen. Prima! Dat doen we wel even. Onderweg naar het kerkje stonden allemaal leuke kraampjes met typische dingen van hier. Ik keek echt mijn ogen uit. Allemaal zulke leuke dingetjes! Ik zou alles wel willen kopen! Jammer genoeg weten ze daar natuurlijk heel goed dat we toeristen zijn en vragen ze dus overal de volle prijs voor. Na het kleine, smalle, hobbelige pad naar boven te zijn gelopen kwamen we dan eindelijk bij het kerkje (dachten we…) Toen het Deense meisje ernaar vroeg bleek het grote kerkje nog 20 minuten lopen verder te zijn. Nou 20 minuten lopen dat kunnen we ook nog wel. Dus wij vertrokken.. Welke kant we op moesten was een raadsel, maar ja er was maar één pad, dus we konden niet echt de verkeerde kant op. We liepen denk ik met z’n zessen. De twee denen, de amerikaan, amber en ik en het Chinese meisje. Waar haar vader was… Geen idee… In het begin leek ze het toch wel heel vervelend te vinden dat ze haar vader kwijt was, maar ze wilde ook stoppen met lopen na 10 minuten omdat ze last van haar voeten had.. Kortom ze liep eigenlijk een beetje te zeuren en niemand had er echt zin in. Na een stuk verder te zijn gelopen hoorde we ineens geroep… De Amerikaanse man (Tony heet hij trouwens) had zoiets, misschien is het wel je vader.. Hij schreeuwde terug en kreeg weer een schreeuw terug. Het meisje stond alleen een beetje te zeuren en zei: neee dat is mijn vader niet hoor.. En wilde verder gaan lopen. Onze gids wist zo goed als zeker dat het haar vader zou zijn en wilde wachten. Het meisje was helemaal verbaasd toen ze haar vader om het hoekje zag komen lopen. En ik moest eigenlijk alleen maar heel hard lachen.. Want ze leek er totaal niet om te geven dat ze haar vader kwijt was en vond het wel gezellig met ons denk ik.
Vanaf het moment dat vaders er weer was liep ze alleen maar te zeuren dat ze niet meer wilde lopen en dat ze moe was en liepen vader en dochter achter ons aan te slenteren.
Na een tochtje van 20 minuten (inclusief de 5 minuten stop) waren we dan eindelijk bij het kerkje. En ja, wauw dit was inderdaad wel echt ons geld waard! Het was super cool en heel mooi beschilderd aan de binnenkant. Super gaaf om een keer echt iets van het geloof hier te zien.
Na binnen wat foto’s te hebben genomen en rond gekeken te hebben zou de boot ons wel weer oppikken bij het kerkje, want er waren wat mensen die liever met de boot gingen, omdat ze niet zo ver wilden lopen. Op de weg naar de boot waren er nog suuuuuuper veel kraampjes met allemaal Ethiopische dingetjes. Hier konden we ons dan ook niet weerhouden en hebben we wat leuke dingetjes gekocht. En geloof het of niet, maar we hebben behoorlijk afgedingt. Iemand vroeg 250 Birr voor iets. Toen zei ik: neeee… dat is wel echt te veel.. Hij antwoorde met 150. Maar dat vond ik eigenlijk nog best wel veel. Dus ik zei weer 100.. En toen hij er niet mee akkoord ging ben ik maar verder gelopen. Tien stappen verder kwam hij hard rennend achter me aan en mocht ik alsnog 100 Birr betalen! Goed geregeld dus J En verrassing voor degene wie ik heb getrokken met de Sinterklaas lootjes!

Na de helft van de winkeltjes gezien te hebben sloot het Chinese meisje zich bij ons aan. Ze liep eerst gezellig met ons mee te kijken naar alle leuke dingetjes, maar begon al snel te vragen: Waar is de boot nou? Moeten we nog lang lopen? Om gek van te worden..
Gelukkig was daar dan op een gegeven moment de boot, maar het leek wel een eeuwigheid te duren!

Eenmaal weer in de boot gingen we in één lange tocht terug naar het beginpunt. Er lagen wat mensen te slapen in de boot en sommige mensen lieten de spulletjes aan elkaar zien die ze gekocht hadden. Iedereen was super tevreden en er heerste dan ook een hele goed sfeer in het bootje. We hebben nog wat zitten kletsen en hebben foto’s gemaakt van de pelikanen toen we eindelijk weer bij het vaste land waren. Hier eenmaal aangekomen stond onze leuke gids er weer om ons op te vangen. Hij wilde natuurlijk graag alles weten en vond het leuk dat wij het zo leuk gehad hadden.
Het was wel al half 3 en we waren om half 9 vertrokken en hadden in de tussentijd niet heel veel gegeten dus hadden mega veel honger. De Amerikaan had verteld dat hij gisteravond super lekker gegeten had in een heel erg leuk restaurantje. Hier was hij van plan om nu weer heen te gaan om nog even te gaan lunchen. Of we mee wilden.. Nou dat leek ons wel wat! En dus zijn we samen met onze leuke gids, de twee denen en de amerikaanse man dus super lekker gaan eten in een lokaal tentje. Ik had een pita broodje met tibs. Dit is het soort vlees wat ze hier hebben. Het was echt super lekker alleen wel weer echt mega groot! Amber had een broodje gehaktbal! Een gehaktbal! Dat kennen ze hier dus ook gewoon.
Wat wel echt super grappig was, was dat de ethiopische gids op ging schrijven wat wij gegeten hadden, omdat hij het echt nog nooit gezien had..

Nu hebben we afgesproken om vanavond naar een soort bar met traditionele dans te gaan met z’n allen. Super leuk dus! Ik heb me in drie weken nog niet zo goed gevoeld als nu! En heb ook echt zin om lekker vanavond erop uit te gaan! We zijn gelukkig met veel meer en niet maar met z’n tweetjes, want dan zijn we toch met twee meisjes wel een makkelijk doelwit.
Oh en zelfs de Belgische jongen uit ons hotel (we hadden hem al een aantal keer voorbij zien lopen bij het avondeten en ontbijt, maar nu bleek ie dus belgisch te zijn) gaat ook gezellig met ons mee!

Dus ik ga me zo maar eens klaar maken, nog een lekker warm douchen, eten en dan op naar Churchill (zo heet hetgene waar we vanavond heen gaan).