Dag 11 (dinsdag 21 oktober)
Vandaag is de dag dat mijn lieve kleine broertje jarig is/was!! Vanuit hier dikke knuffels en verjaardagskusjes!! En dat je maar niet groter mag zijn dan ik als ik terug kom!!

Vandaag was ook de dag dat we eindelijk begonnen zijn met de gesprekken met de kinderen. Dit verliep alleen moeilijker dan dat ik dacht.. De kinderen spreken natuurlijk weinig Engels, maar ook de leerkrachten lijken zich nog steeds niet echt te bekommeren om wat wij doen. Met wat hulp van de Koreaanse vrijwilligster heb ik gelukkig wel wat kunnen doen, maar het blijft moeilijk.

Vanmorgen toen wij trouwens met frisse moed de bajaj in stapten op weg naar de school schrokken we ons onderweg een hoedje. We hadden een klapband… Wij ze uitgestapt en nadat de chauffeur probeerde iemand te bellen moesten we toch maar weer instappen en zijn we met een klapband verder gereden naar de school. Hobbelend en al kwamen we dan toch gelukkig heel aan op de school.

’s Middag wilden we eigenlijk wel ergens heen. Dat hebben we dan ook gedaan. We zijn naar het marktje geweest en vonden een soort winkelcentrumpje. Hier hebben we lekker even rond gekeken en super mooie Ethiopische jurken gepast. Misschien dat ik er wel eentje mee naar huis neem. Het was super leuk om even wat te zien van hier en niet de hele dag maar in het huisje te zitten.
Na toch wel lang genoeg op de markt rond geslenterd te hebben hadden we toch wel een beetje honger en zijn we toch maar naar huis gegaan. Hier hebben we lekker al onze onderbroekjes maar even gewassen (die hangen nu keurig aan de waslijn in de tuin..) en eindelijk weer even lekker onszelf gewassen. Dat was ook wel weer even nodig!
Gelukkig konden we ook nog alle verslagen van de opdracht voor school bijwerken en is dit dus eindelijk de eerste dag waarop we ons tot nu toe nog niet verveeld hebben! Super positief dus!
Morgen zijn we van plan om toch eindelijk eens een kijkje te nemen bij het grote stadion in de stad. Ik ben benieuwd!

Dag 12 (woensdag 22 oktober)

Gisteravond heeft Aynalem naar de school gebeld, want na onze verhalen over de school was ze toch wel een beetje teleurgesteld over hoe weinig de leerlingen echt les kregen. Dus ze belde om te zeggen dat ze vandaag wel even langs zou komen met ons.
En dat wij vanmorgen op de school kwamen waren we stomverbaasd! De kinderen waren allemaal aan het puzzelen en hadden allemaal materiaal uit de kasten en waren allemaal heel zelfstandig bezig. We keken onze ogen uit! En dit alleen maar, leek wel, omdat Aynalem gezegd had dat ze langs zou komen vandaag!
Wij hebben ons gemengd tussen de kinderen en zijn lekker met de kinderen aan de slag gegaan en toen verviel alles helaas weer in het oude ritme. De leerkracht was bijna de hele ochtend nergens te bekennen en wij hebben de kinderen maar bezig gehouden en wat letters geoefend met ze.
Het was wel heel erg leuk om zo lekker met de kinderen bezig te zijn, maar het is toch wel een beetje jammer dat de leerkracht echt niet zo veel doet..

Na de school dachten we eindelijk lekker in het zonnetje te kunnen gaan zitten en toen was onze bajaj chauffeur er nog niet.. Na een kwartiertje wachten met een hele hoop kinderen om ons heen zijn we toch maar een stukje gaan lopen, want onze telefoon deed het niet.. Daar stonden we dan.. Vol in het zonnetje te wachten op onze chauffeur, hij heet trouwens Zeleke. En na een half uur was hij er dan eindelijk! Eenmaal thuis hebben we inderdaad lekker in het zonnetje gezeten, alles weer bijgewerkt en lekker een beetje gechilt.

Toch hadden we ook wel een beetje zin om iets te doen en iets te zien. Dus vroegen we aan Aynalem of ze misschien zin had om met ons wat leuks te gaan doen. Dat wilde ze natuurlijk wel en na nog een uurtje niks doen gingen we dan eindelijk de poort uit. We hebben vandaag voor het eerst in een soort minibusje gezeten. En eigenlijk viel dit me reuze mee. Ik had het in ieder geval erger verwacht, maar voor 10 birr oftewel ongeveer 40 eurocent reisden we naar de andere kant van de stad. Naar de Abay Minch Lodge. Eenmaal hier kwam er iemand naar ons toe en die zei dat we wel even mee moesten lopen. Aynalem zei dat dit goed was, dus daar gingen we met z’n tweeën door de lodge.
Alleen het vreemde was dat een lodge een soort van hotel is. Dus we kregen een hele rondleiding en allemaal mooie en super luxe kamers te zien. Wij kregen bijna het idee dat Aynalem ons hier wilde dumpen of zoiets. De kamers waren echt super mooi en netjes schoon en hadden zelfs een normaal toilet en een douche… WAUW! Inclusief warme stralen en bubbels vertelde onze gids!
Eenmaal terug bij Aynalem vertelde de vrouw ons hoeveel het ons zou kosten om een nachtje daar te slapen… 140 dollar.. Mega veel dus.. Geen luxe slaapkamers voor ons dus, want ondanks dat het super mooi was, is dat toch wel echt teveel geld voor een klein nachtje.
Wat wel echt onwijs lief was, was dat toen we wilden gaan betalen voor ons drankje in de lodge werd ons verteld dat dat al betaald was.. Het management had dit blijkbaar voor ons betaald omdat ze Aynalem al eens een keertje gezien had op de universiteit. Super lief dus!

Eenmaal weer terug in de bus, de bajaj en daarna weer thuis hebben we weer pasta gegeten en lig ik nu alweer lekker in mijn bedje te denken aan de herfststorm bij jullie thuis! Hier is het gelukkig lekker warm (ik maak jullie niet jaloers hoor).

Dus slaap lekker allemaal in jullie koude bedjes!!

Dag 13 (donderdag 23 oktober week 2)

Vanmorgen was het weer vroeg dag na een korte nacht. We gingen met goede moed naar de school, want vandaag zou Aynalem namelijk wel mee gaan, zonder te laten weten dat ze zou komen. Het verbaasde ons dan ook niks dat er ineens weer vanalles uit de kast gehaald werd en de les al om half 9 echt startte!!! Half 9! Normaal is dit een uur of 9 of gewoon niet als ze er geen zin in hebben lijkt wel. Na een zeer actieve les was er alleen een klein probleempje. Een van de kinderen was nog steeds heel erg ziek. Hij stikte steeds bijna en hoestte super veel en hard. Zijn vader stond dan ook op een gegeven moment bij de deur om hem op te halen om naar het ziekenhuis te gaan. Alleen wilde hij niet helemaal mee.. Wat dus uiteindelijk het gevolg was, dat de halve klas samen met de leerkracht richting het ziekenhuis ging lopen met de jongen, om zogenaamd te gaan spelen! Dus konden we niet echt meer iets doen, omdat bijna al onze kinderen weg waren en het meisje wat hielp vertalen ook. Dus zijn we samen met Aynalem maar weg gegaan. Ze vroeg of we nog wat wilden zien. Wij waren natuurlijk super enthousiast, echter bleek dat ze nieuwe schoenen nodig had en dat ze ons wat schoenenwinkeltjes wilde laten zien om zelf schoenen te kopen.. xD
Wat een boel winkeltjes met heeeeeeeul veel schoenen zeg! Dus na een uurtje ofzo had ze nieuwe schoenen en vroegen wij of we dan toch eindelijk richting het stadion konden gaan. Dit kon alleen niet vertelde ze, want de zon is heet op het midden van de dag.. Wat wel echt heel jammer was, want wij wilden alles zo graag zien! En daarbij was ze ook een beetje moe zei ze.

Dus we zijn maar weer naar het huis gegaan en hadden eigenlijk nu wel zin om te zwemmen. En dat hebben we gedaan hoor vandaag! Wat was dat heeeerlijk! We hadden gewoon een privé zwembad!! Na een half uurtje gezwommen en lekker in het zonnetje gelegen te hebben zijn we maar weer even jullie op de hoogte gaan brengen van alles wat we hier doen.

Ik raak steeds meer een beetje gewend aan de manier van leven hier en ondanks het grote communicatiegat gaat het steeds een beetje beter.

Dag allemaal tot snel weer!!