Weer bijna een week verder!

Dag 32 (Dinsdag 11 november)
Jippie vandaag hebben we een afspraak om ons paspoort en visum op te gaan halen! (denk ik..) Het is allemaal zo lekker duidelijk.. We hebben besloten het verder maar een beetje rustig aan te doen vandaag, want de afspraak is pas om 2 uur.. Wel hadden we alle souvenierswinkeltjes al gezien rondom het immigratiekantoor! En daar wilden wij natuurlijk ook wel even kijken. Dus na lekker ontbeten te hebben en even lekker op het balkon gezeten te hebben zijn we gaan lopen naar de taxi standplaats voor een taxi die ons naar het immigratiekantoor kon brengen, maar wel eerst even een tussenstop te maken bij het Sky-bus ticketoffice. Zodat we morgen weer met de bus naar Bahir Dar terug kunnen. De aardige taxichauffeur kon echt super goed Engels en wilde overal graag even op ons wachten om er zeker van te zijn dat we veilig waren. Hij kwam zelfs even om het hoekje kijken bij het ticketoffice of we het wel gevonden hadden. Super lief dus! Met een busticket op m’n zak zijn we lekker door alle winkeltjes gaan struinen. Echt heel leuk, want zoiets had ik nog niet echt gezien! Ik heb dan ook nog een boel leuke dingetjes gevonden.

Om een uur of 1 hadden we alleen toch wel een beetje honger en toevallig op dat moment liepen we tegen een eettentje aan. Hier zijn we even lekker wat gaan eten om daarna met een goedgevulde maag naar het immigratiekantoor te gaan! Eenmaal daar om half 2 (we wilden niet te laat zijn) mochten we in één keer naar binnen. Hier moesten we ons briefje geven die we gisteren gekregen hadden en kregen we zo onze paspoorten mee! Dat ging wel heeul makkelijk! Die had ik niet zien aankomen! En zelfs met een mooie foto erin..

Dus toen we om kwart voor 2 alweer buiten stonden hadden we nog wel heel veel tijd over. We zijn daarom dan ook maar lekker een beetje gaan lopen om de stad te zien. Het is hier wel echt onwijs druk! Overal waar je kijkt zijn mensen, hoge gebouwen en winkels! Ook daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen! We hebben een hele tijd lekker rondgelopen en kwamen zelfs een Shopping Centre tegen! Dit viel een klein beetje tegen, maar dat was niet erg!
Toen we wel een beetje genoeg hadden van het lopen hebben we een taxi genomen. Deze beste meneer kon alleen ons hotel niet helemaal vinden, waardoor we in een ander leuk winkelstraatje terecht kwamen. Ook hier zijn we toch maar even uitgestapt en even lekker gaan neuzen. Wat een boel kleding zeg! Maar het is wel echt belachelijk hoeveel geld ze ervoor vragen… En dat alleen maar omdat we toeristen zijn..

Uitgeshopt en wel wilden we weer een taxi nemen naar het hotel, alleen vertelde deze man dat het hotel hier in de buurt was. Dus zijn we maar gaan lopen. Ook dit viel helaas een beetje tegen, want na meer dan een half uur lopen hadden wij ons hotel nog steeds niet gevonden.. Wel had er een meneer aangeboden ons wel even te brengen.. Maar ik stap toch echt niet zomaar bij een vreemd iemand in de auto.. We zijn maar weer terug gelopen naar het winkelstraatje, waar de taxichauffeurs zich aan ons op stonden te dringen.. Er liep er eentje rond die wel een ‘fair’ prijs voor ons zou regelen.. Dit was alleen natuurlijk nog veel te veel! Ach ja er was een taxichauffeur die ons hotel kende dus daar zijn wij ingestapt. Vijf meter verder stopte zijn auto er helaas mee… Zijn accu was leeg leek het, maar ja wat krijg je als je je auto moet starten door twee draadjes tegen elkaar aan te houden… xD
Hij belde een andere taxi voor ons en gelukkig heeft hij ons dan eindelijk bij het hotel gebracht! In het hotel hebben we heerlijk ethiopische injera gegeten. Misschien ga ik toch maar eens kijken of ik dat ook mee naar huis kan nemen, want ik begin het toch steeds lekkerder te vinden!

Na het eten was het snel de tassen inpakken en slapen, want morgen vertrekt de bus al om 5 uur ’s morgens…. Dus als jullie allemaal net een beetje slapen vertrekken wij alweer naar Bahir Dar!

Ik hoop dat ik een beetje kan gaan slapen met al die wind hier om het hotel heen.. Het is koud!

Dag 33 (Woensdag 12 november)
Jeetje wat was het vroeg vanmorgen! En wat was het een vreselijke dag… Ik houd er al niet echt van om lang in de bus te zitten.. Laat staan 10 uur met allemaal stinkende, keihard pratende mensen in een bus met mega harde muziek.. Ik was het na twee uur al zat!
En gelukkig mocht ik nog 8 uur langer.
Verder valt er ook vrij weinig te melden over deze hele busreis xD

Eenmaal weer thuis was Aynalem natuurlijk super blij dat we er weer waren en werden we bijna met open armen ontvangen… Ach ja het is nog maar een paar dagen!
Ik heb maar lekker serie liggen kijken, want zitten ging niet meer! Amber voelde zich al niet helemaal lekker ’s ochtends en was meteen maar lekker op bed gaan liggen.. Maar ’s avonds leek het niet heel veel beter te gaan. Ik hoop echt dat ze een beetje opknapt! Voel me ook zo nutteloos, omdat ik zo weinig voor d’r kan doen..
Ik ga maar lekker vroeg slapen, ben helemaal kapot en morgen weer een dagje naar de school natuurlijk!

Dag 34 (Donderdag 13 november)
Goeiemorgen!!

Vandaag ben ik voor het eerst alleen het huis uit gegaan. Amber is nog steeds echt niet helemaal lekker en is thuis gebleven. Onze vrolijke bajajdriver keek dan ook wel een beetje vreemd op toen ie mij alleen aan zag komen en het leek eerst ook wel of hij stond te wachten tot Amber ook nog kwam. Toen Aynalem eenmaal uitlegde dat ze ziek was vertelde hij dat hij de hele dag klaar stond dat als het nodig was hij Amber naar een dokter of een ziekenhuis zou brengen! Super lief!

Eenmaal op de school waren de kinderen echt super blij om mij te zien. Het leek bijna alsof de afgelopen drie dagen zo vreselijk waren geweest zonder ons dat ze helemaal opklaarden toen ze mij zagen. Ik werd overladen met handjes en knuffels en hierna zag ik pas dat er een nieuwe leerkracht was!! Dat was snel! Ik heb meteen even kennis gemaakt en deze vrouw kon tot mijn verbazing best wel goed Engels. Eigenlijk is het stom dat ze er nu pas is, aangezien wij best wel wat problemen hadden met de communicatie en zij best wel oke Engels kan.. Maar ja, tis niet anders. Ik heb heel leuk met haar even staan praten en ze vertelde dat ze net klaar was met haar studie en super veel zin had om aan de slag te gaan. Dat hebben ze daar ook wel echt nodig! Ik hoop ook echt dat zij een beetje verandering kan brengen in zoals het gaat daar in de klas!
Het enige jammere was dat na het leuke gesprekje met de leerkracht ze uit de klas verdween, want ze hadden een training…. En niet alleen deze leerkracht, maar alle nanny’s (op eentje na) verdwenen naar de training.. En de kinderen zaten echt bijna uit hun neus te eten.. Zo zonde! Kunnen ze dat niet na schooltijd doen?!
Ik ben maar snel naar huis, naar Amber gegaan, want ik kon dit niet aanzien!
Eenmaal in het huis zijn we snel aan de slag gegaan met alle materialen die we hier hebben voor ons onderwijsproduct (de andere opdracht die we vanuit school meegekregen hebben).

Hier heb ik lekker de hele middag aan gezeten en ik ben nog even gezellig met Fikreab door de straat gelopen om het een en ander uit te printen voor morgen.
Nu zit ik dan weer op m’n bedje voor een van de laatste nachtjes hier! Want jaaa het is bijna zover dat we hier weg kunnen en lekker zelf op stap kunnen gaan!! (als Amber zich beter voelt natuurlijk!)

Dag 35 (Vrijdag 14 november)
De allerlaatste dag op de school vandaag! Wat een chaos was het zeg! Dat ik ’s ochtends aan kwam merkte ik al dat er iets anders was! De les was namelijk al begonnen toen ik binnen kwam!! Dat is echt een wonder! Toen ik eenmaal binnen kwam, kwamen alle kinderen mij weer gedag zeggen, kreeg ik dikke knuffels van alle kinderen en ook de leerkrachten waren opvallend vrolijk.
We hadden wat posters en dingen gemaakt voor in de klas dus die hebben we samen opgehangen. Ik had ook een getallenlijn gemaakt.. Dit vonden ze helemaal geweldig en ze waren dan ook super enthousiast. Samen hebben we alles netjes opgehangen en daarna hadden we nog een leuk klein ideetje. We wilden alle kinderen graag een tekeningetje laten maken op een groot vel zodat ze iets in de klas hebben wat van hen allemaal is. Ook hierover waren de leerkrachten super enthousiast en we zijn dan ook hard daarmee aan de slag gegaan. Het eindresultaat is echt super leuk geworden!! De foto staat denk ik ondertussen wel op Facebook!

Hierna ging zowaar de les zomaar door tot de tea-time. Tijdens de les zat een van de nanny’s al de koffie klaar te maken voor de ceremonie (net als vorige week bij de leerkracht die weg ging). Tijdens de tea-time hadden we dan ook een hele officiële ceremonie. Zelfs de directrice was er gezellig bij. We kregen een certificaat van waardering en een heleboel zoenen. Daarna kregen we natuurlijk koffie en vanuit de school ook een cadeautje. Een soort bakje, gemaakt van echt geitenhuid volgens mij.. In mijn boekje over Ethiopië stond dat het lunchboxen waren, maar ik doe er toch niet graag mijn lunch in.. Wel super lief natuurlijk! En ik kreeg ook nog een klein cadeautje van Tafere (een van de leerlingen die ik begeleid heb) hij was de hele ochtend al hard aan het borduren.. En tijdens de ceremonie kwam hij naar mij toe met zijn borduurwerkje (ondertussen helemaal af) en die wilde hij heel graag aan mij geven vertelde de leerkracht. Nou als er zo’n mega grote jongen op je af komt, je een dikke knuffel geeft, erbij staat te giechelen dan smelt je hart toch?! De mijne in ieder geval wel! En ik ga het borduurwerkje dan ook een mooi plekje geven thuis!
Wij hadden ook nog een heleboel spullen voor de school, dus die hebben wij natuurlijk ook nog gegeven. Daar waren ze helemaal super blij mee!

Het was wel heel raar om zo afscheid van iedereen te nemen, wetende dat je ze waarschijnlijk nooit meer ziet.. Ik heb het toch ook echt wel leuk gehad daar ondanks alle probleempjes die er af en toe waren! Maar het is nu eenmaal niet anders! Nog maar twee weekjes en dan moeten we alweer naar huis! Alle kinderen hebben ook nog een ballon gekregen en met z’n allen zijn we gezellig op de foto geweest. We werden bedolven onder de knuffels en kusjes en handjes en toen was het echt zover om te gaan.

Eenmaal weer thuis was er weer eens niemand en hebben we maar lekker een beetje gewassen, gegeten en gechillt. ’s Middags ben ik nog maar even met Fikreab naar de markt geweest voor een klein cadeautje voor ze hier en ben ik ook nog bijna beroofd… Gelukkig had Fikreab door dat het een dief was en beschermde hij me goed!

En nu zit ik dan weer op m’n bedje, niet goed wetende wat ik nu weer eens zal doen.. Aan de ene kant kan ik niet wachten tot ik weer lekker alles heb wat ik thuis heb! Aan de andere kant wil ik nog zo graag iets zien van hier! We moeten allemaal maar zien wat komende week ons gaat brengen, want Amber is nog steeds wel een beetje boel ziek..

Ik zou willen dat ik dit niet hoefde te typen, maar we zijn ’s avonds naar een dokter geweest hier.. Het gaat namelijk nog steeds niet beter met Amber.. Het lijkt er bijna op dat het alleen maar erger word.. Gelukkig was er verder helemaal niemand in de kliniek en werd ze super snel geholpen. Binnen een paar minuten was zelfs haar bloed al onderzocht! Ze blijkt een behoorlijke infectie te hebben die zich uit in bulten in haar nek.. Nu maar hopen dat de antibiotica werkt!

En ja hoor ik hoorde weer een beest in onze kamer.. Maar Amber slaapt al en ik wil haar ook niet wakker maken.. Dus het word weer een nachtje met weinig slaap ben ik bang…

Zaterdag 15 november
En inderdaad, ik heb bijna niet geslapen… Er was vanmorgen ook geen brood om lekker mee te ontbijten en voor Amber om haar medicijnen na te slikken.. Dus heb ik me maar aangekleed (het voelde bijna als op de camping, zo van word wakker, ga brood halen en kan daarna pas ontbijten) ben brood gaan halen, maar het was voor het eerst echt koud vanmorgen! Terwijl we toch meestal rond deze tijd al op de school waren.. In ieder geval na het ontbijt wilde ik nog wat kleine dingetjes halen en Amber wilde heel graag yoghurt om haar vreselijk grote pillen mee door te slikken. Dus ben ik samen met Aynalem op pad gegaan.

Jeetje mineetje wat was de markt mega druk! Over waar ik keek liepen honderden mensen, soms met dode kippen in hun handen, soms met koeien en geiten te slepen.. Ik moest echt mijn best al doen om Aynalem bij te houden, omdat ze best wel snel liep, maar tussen al die mensen was ik haar af en toe gewoon kwijt! Ik vond het maar niks, maar heb gelukkig alles kunnen halen wat ik nog wilde halen en ook voor Amber. Ik vond de markt tot nu toe altijd heel erg leuk, maar ik ga noooit meer op zaterdag! Op de markt was er wel een man die Aynalem stond te smeken om hem voor te stellen aan mij, omdat hij zooo graag met mij wilde praten (zijn prinses noemde ie me…) en heel graag met me zou willen trouwen…. Dussss zijn we maar heel snel doorgelopen!!

Eenmaal weer thuis was Twilight op tv. Dus heb ik gezellig samen met Fikreab Twilight zitten kijken en geluncht met een heerlijk broodje! Oh en ik heb eindelijk een stukje EMA’s kunnen zien! Toen ik weer bij Amber ging kijken leek het er nog meer op dat het alleen maar erger werd. Dus hebben we geprobeerd de ambassade te bellen, alleen is de ambassade niet open in het weekend.. Het noodnummer hebben ze helaas uit gezet en verder hebben we dus niks aan de ambassade in het weekend.. Amber wil heel graag naar huis en dat snap ik ook wel.. Als ik me zo vreselijk beroerd zou voelen zou ik ook niks anders willen, maar ik weet niet goed wat te doen.. Ik zou niets liever doen dan alles weer goed maken en lekker erop uit gaan om dingen te bezoeken en te zien.. Maar helaas kan ik dat niet.. Dus daar zitten we dan.. Weer op de kamer, Amber nog even beroerd en weer is er geen stroom meer.. Alles zit even tegen!
Ik moest zelfs douchen met m'n zaklamp en een kaarsje, omdat de lichten het natuurlijk ook niet doen...

Ik hoop echt dat het morgen allemaal beter is! Ik ga maar snel proberen een beetje te slapen!

Slaap zacht allemaal! ;)

Even heen en weer naar Addis Ababa..

Zondag 9 november

Week 4!

Eenmaal thuis bleek dat de stroom er nog steeds af was.. Dit duurde nu al bijna een dag en in het hotel deed de elektriciteit het ook al niet dus onze laptops en telefoontjes waren toch wel behoorlijk leeg ondertussen. Tot de laatste beetje batterij hebben we zitten typen voor school, blogs en series zitten kijken tot alles echt leeg was….

Mijn koffer is nu dan ook weer netjes ingedeeld (lijkt meteen een stuk minder vol) en de kast is weer super netjes! En ja hoor, na een uurtje ofzo, was de stroom er dan eindelijk weer! Na een goeie dag geen stroom gehad te hebben liep iedereen hier te juichen als kleine kinderen (inclusief wij)! En gelukkig kan ik dan nu ook weer lekker in het licht mijn pyjama en spullen bij elkaar zoeken om zo lekker te gaan slapen in het niet mega donker, maar met een klein slaaplichtje!
Toen ik dit typte viel het licht alweer uit… Dus toch niet weer lekker in het licht alles zoeken, maar met mijn kleine zaklampje! (thanks pap!)

Slaap lekker maar weer!

Donderdag 6 november
Goeiemorgen allemaaaaaal!

Pfoe wat was het weer vroeg vanmorgen! Ik had weer even moeite om eruit te komen, maar had stiekem wel weer een beetje zin om met de kinderen aan de slag te gaan. We hadden heerlijk vers brood bij het ontbijt vanmorgen en dat maakte al veel weer goed. Ik heb dus ook lekker veel broodjes gegeten.

Eenmaal op de school bleek dat één van de leerkrachten weer injara meegenomen had met natuurlijk iets lekker pittigs erbij. Ik had juist zo lekker veel ontbeten vanmorgen en had echt totaal geen honger meer… Volgens mij is het heel onbeleefd om eten af te slaan hier, maar ik hoefde het echt niet.. Nou ja nadat zij alle injara opgegeten hadden maakte ze even snel de tafel schoon (oftewel gooide alles op de grond en liet de helft van het eten op de tafel liggen) en aan die tafel mocht ik dan gezellig met de kinderen gaan zitten werken… Lekker! Ik heb zelf de tafel nog maar eens even goed schoongemaakt en ben toch maar gaan zitten.

Wat is het toch heerlijk om dan met die kinderen aan de slag te gaan. Ik had er aan het begin van de dag zo geen zin in en zag er ook wel een beetje tegenop. Maar de heerlijk lachende kinderen maakten het weer goed. We hebben netjes onze spullen opgeruimd voordat de tea-time zou beginnen zodat ze niet zouden hoeven vragen of we weg wilden gaan.. Alleen toen bleek dat er geen elektriciteit was… Het zal eens wel haha. Dus kregen wij en de kinderen geen thee vandaag. Ze wilden nog even wachten tot het misschien zou gaan werken alleen gebeurde dit helaas niet. Door dit lange wachten hadden wij maar super kort met de kinderen kunnen zitten. Hier baal ik wel weer een beetje van, maar ik kan er zo weinig aan doen..

Na de school had de Koreaanse vrijwilligster gezegd ons wel mee te nemen naar een soort grote supermarkt. Wij hadden er al helemaal zin in, wie weet wat ze allemaal wel niet in die supermarkt zouden hebben! Jammer genoeg bedoelde ze een winkel waar we allemaal schoolspullen konden kopen.. Die hadden we niet nodig. Een beetje een tegenvaller dus..
Daarnaast moesten we ook naar het immigratiekantoor voor ons visum. Op het vliegveld kregen we namelijk maar een visum voor 30 dagen.. Wij gaven daar al aan dat we veel langer zouden blijven dan 30 dagen, maar dit kon volgens de man daar niet en hiervoor moesten we naar het immigratiekantoor vertelde hij. Dit hebben we toen meteen aangegeven bij Habte die ons daar op kwam halen. Hij zei dat ze het wel zouden regelen, alleen is hier nog steeds niks aan gebeurd en word het nu wel tijd dat ons visum verlengd zou moeten worden..
Volgens Aynalem zouden ze ons bij het immigratiekantoor in Bahir Dar ook wel kunnen helpen, dus na veel gedoe, omdat onze bajaj driver zijn telefoon weer eens niet op nam, waren we eindelijk bij het kantoor.. Bleek dat ze ook niet eens echt goed Engels konden spreken. Na dan eindelijk een man gevonden te hebben die redelijk Engels sprak vertelde hij ons dat we hiervoor naar Addis moeten… Super kut dus, want ons visum verloopt maandag, dus we moeten voor maandag naar Addis en dan ook weer terug, want we willen vanuit hier gaan reizen… Het lijkt er dus op dat we een weekend in de auto door gaan brengen..

Na weer heerlijk gegeten te hebben en een heleboel geregeld te hebben voor dat gedoe met de visums..
Kwam er heel sneaky en zachtjes een rat binnensluipen… Voordat ik het doorhad gooide Aynalem een doek naar het beest toe. Toen ik eenmaal doorhad wat er door de kamer liep stond Aynalem al vlakbij de rat te stampen.. En de derde keer dat ze stampte… Stond ze bovenop de rat! Het beest piepte als een gek! Habte stond op om haar te gaan helpen en Aynalem stampte nog een keer.. Het beest piepte weer heel hard en bleef aan haar slipper hangen…. Dus gilde Aynalem ook en wist het beest niet hoe snel het naar buiten moest rennen! En daar ging het dan ook gelukkig!
Wat een avontuur.. Maar nee hoor ze hadden hier nog nooit een rat gezien!!

Vrijdag 7 november
Seulam!

En ja hoor, daar gingen we dan de allerlaatste dag begeleiden van de kinderen! De drie weken zijn voorbij! Gelukkig hoeven we nog geen afscheid van ze te nemen, maar één op één gaan we niet meer met ze zitten na vandaag. Toch ergens wel een klein beetje jammer.. Ik gun het de kinderen zo dat ze zoveel persoonlijke aandacht krijgen!

Het was ook meteen de laatste dag van de oudste leerkracht! Dus een hele ceremonie en cadeautjes en alles erop en eraan.. Les geven neeeee joh… waarom zouden we? xD Dus hadden de kinderen weer weinig te doen vandaag.. wel hebben wij volgende week een druk rooster met bezoeken van alle huizen van de leerkrachten en nanny’s!

We zijn op de helft! :D

Dag 23 (zondag 2 november week 4)
Wat hebben wij een onwijs leuke avond gehad! Ik vind het zo heerlijk dat we lekker kunnen doen wat we willen even! Ik vond het zo super leuk om dit te zien en ik weet dat we dit anders nooit hadden gezien.
Wat kunnen die mensen dat ook allemaal goed! Ik bak echt niks van dat traditionele dansen. Die borstkassen zijn hier super flexibel en ik kan me zo niet bewegen hoor. Ik heb mensen ook nog nooit eigenlijk zo zien dansen. Wat ook wel grappig was om te zien dat mannen ook gerust met elkaar dansen. Dat zie ik Nederland niet zo snel gebeuren hoor!
Op een gegeven moment kwam er iemand binnen lopen met een stok. Iedereen keek hem heel raar en lacherig aan en wij kwamen er maar niet achter wat er aan de hand was, want waarom moest iedereen zo lachen om die man. Tot er een minuut of iets later nog een man binnen kwam en begon te roepen. Van onze gids hoorde we dat hij op zoek was naar zijn vriend.. Want die was hij kwijt. Wat bleek dat was die ander die daarvoor binnen was komen lopen. Ze hadden ook exact dezelfde kleren aan en gingen een soort van vechten met de stokken om twee meisjes. Het was allemaal echt heel komisch om te zien en het hoorde allemaal bij de act, terwijl ik toch eerst echt even dacht dat die man ons iets aan zou doen.. Na een kort ‘gevecht’ gingen ze dan uiteindelijk samen dansen met de meisjes. Het was echt super leuk om te zien en de hele show eromheen hebben ze echt super leuk gedaan. Natuurlijk vonden ze ons ook erg interessant en nadat ze van het podium af stapten gingen ze in het publiek overal met mensen dansen. En ja hoor, wie zat er aan het gangpad en werd natuurlijk meteen omhoog getrokken.. Ik… En echt ik dans al heel wat jaren, maar ik krijg deze beweging toch echt niet voor elkaar. De vrouw probeerde het mij te leren, maar ik kwam slechts tot een poging tot bewegen met mijn schouders.
Na heel wat leuke optredens gezien te hebben werd ik weer een keer omhoog getrokken samen met Maarten (de Belgische jongen)… Ik werd meegetrokken naar het podium en moest het podium op..
Eenmaal op het podium moest ik iets roepen wat typisch van hier was.. Geen enkel idee wat ik geroepen heb , maar hierna moest ik een soort ‘dansgevecht’ doen tegen Maarten op z’n ethiopisch. Hij sprong en bewoog alleen maar een beetje gek in het rond en ik deed maar weer een poging tot m’n schouders in de strijd te gooien. De uiteindelijke stand was Holland (ja weer Van Persie en Robben werden erbij genoemd) nummer 1 en België ook nummer 1, Ethiopië nummer 3. Dus ik had niet echt gewonnen, maar het was gelijkstand! Ik heb echt zo onwijs hard gelachen daar op het podium en echt de avond van m’n leven gehad hier. Ik baal er ook echt van dat we weer terug moeten naar iets waar we dit soort dingen allemaal niet mogen en kunnen doen, want het is zo onwijs leuk en ik geniet er zo van.

Verder hebben we vandaag lekker een dagje rustig aan gedaan. Amber werd wakker met een gigantische migraineaanval en ik had super veel last van m’n allergie vanwege al het gras in het tentje zaterdagavond..
Na goed geluncht te hebben wilden we wel lekker gaan zwemmen. Amber haar hoofdpijn was gezakt en voor mijn allergie is het wel goed om even alles van me af te spoelen. Eenmaal aangekleed en helemaal klaar zijn we gaan lopen. We moesten ook nog even geld pinnen, dus we zijn eerst maar richting de pinautomaat gegaan. Eenmaal bij de pinautomaat bleek alleen dat ie dicht was… Beetje jammer…. Dan maar geen geld, maar wel even lekker zwemmen! Ik had me er echt al helemaal op ingesteld om even lekker een duik te nemen.
Het enige kleine probleem was, dat er geen water in het zwembad zat…. Ze waren aan het schoonmaken… Super stom dus.. En nu konden we nog niet echt lekker gaan zwemmen..

Dus zijn we maar weer terug gegaan naar het hotel en maar weer een beetje gaan chillen op onze hotelkamer met eindelijk weer Wifi! Ik heb lekker weer even met thuis kunnen skypen en jullie weer even wat foto’s laten zien. Na ook nog lekker gegeten te hebben (ze hadden eindelijk lekker de kip-pizza die ik zo graag wilde proberen) moesten we toch echt onze koffers weer een beetje in gaan pakken.. Want morgen moeten we toch echt weer terug naar Aynalem. Ergens zie ik hier wel een klein beetje tegenop, maar ik hoop dat ze het toch ondertussen een beetje begrijpt. We zullen zien hoe het morgen allemaal gaat..

Ciao!

Dag 24 (Maandag 3 november week 4)
Jeetje week 4 is alweer begonnen. Het lijkt allemaal nog best wel kort. We zijn eigenlijk nog maar twee kleine weekjes in Bahir Dar en gaan daarna lekker op ontdekking. Ik ben echt super benieuwd naar alles hier. Nu ik het meer heb gezien afgelopen weekend kan ik echt niet wachten om er lekker op uit te gaan en alles te gaan bezoeken en bekijken.

Vanmorgen zijn we dan weer vertrokken uit het hotel na een klein foutje. Ze hadden namelijk tegen ons gezegd dat het 60 Birr was per nacht.. Dit bleek alleen 60 dollar te zijn.. Duur foutje voor ons dus.. Op zich is het in vergelijking nog niet super duur voor ons, maar voor hier is het wel heel veel geld. Onze vrolijke bajajchauffeur stond na een half uurtje wachten weer even vrolijk als altijd voor onze neus en heeft ons samen met allebei onze koffers in zijn bajaj weer naar het huis gebracht. Eenmaal hier dachten we toch even dat er niemand thuis was, want de poort was op slot en wij hadden van de week de sleutel in moeten leveren, omdat ze die van haar kwijt geraakt was.. Gelukkig was ze wel thuis en was Aynalem haar moeder hier zelfs ook. De vrouw was lekker koffie aan het maken en ze hadden zelfs weer lekker brood gebakken.
De sfeer is wel heel erg gespannen en er wordt verder niet heel veel tegen ons gezegd.. Maar ik hoop dat dit misschien nog veranderd als we vanavond gepraat hebben. Ook met Habte en Fikreab erbij, want het is nooit de bedoeling geweest om ze te beledigen of iets dergelijks.

En ja hoor, we hebben een behoorlijk gesprek gehad. Naar mijn idee hebben we wel alles uit kunnen spreken en heb ik eindelijk kunnen zeggen wat ik vind en wat ik verwacht had.
Ze hebben beloofd beter te gaan communiceren en dat gaan wij natuurlijk ook doen! Dus hopelijk wordt het wel echt beter na dit drie uur durende gesprek..

Dinsdag 4 november
Weer een dagje op de school vandaag. Wat wel echt super leuk was, was dat we vandaag met de kinderen zijn gaan loomen. Vanuit de stichting hebben ze allemaal loom spullen hier gebracht en die mochten wij dan ook gebruiken met de kinderen. We hebben het onze kinderen uitgelegd en de kinderen zijn dan ook hard aan de slag gegaan en waren super blij met het eindresultaat. De leerkrachten vonden dit echter ook heel erg leuk en uiteindelijk waren de kinderen na de tea time niet meer aan het loomen maar de leerkracht en de nanny’s… En lesgeven aan de kinderen.. Neeeee joh das toch niet nodig.. Want loomen is veel leuker xD Hier hebben we toch wel maar even iets van gezegd, want het was ook niet zo dat ze armbandjes voor de kinderen aan het maken waren.. Maar voor zichzelf en hun kinderen.. Nadat wij hier iets van gezegd hadden zijn ze gelukkig wel gestopt, want het is veel te leuk om met de kinderen samen te doen! En ook nog eens hartstikke goed voor de kinderen! Gelukkig kregen de kinderen daarna weer een beetje Engelse les.

Na de school zijn we eerst weer even lekker een sapje gaan drinken bij een lokaal tentje in de straat van het hotel (met natuurlijk lekker een stukje cake/taart erbij). Daarna zijn we lekker nog even de markt op gelopen, want we wilden nog wat leuke cadeautjes meenemen voor thuis.. Helaas kwamen we weer die man tegen en kwamen we dit keer niet zomaar van hem af..
Gelukkig hebben we nog wat leuke dingen kunnen scoren en daarna hadden we een afspraak met onze gids van afgelopen zaterdag. Hij zou ons namelijk wel kunnen helpen met de tripjes die we willen maken de laatste twee weken. We hebben in het hotel afgesproken en zijn even gaan zitten met (natuurlijk een beetje koffie). Wij hadden al een klein lijstje gemaakt met dingen die we wilden zien en waar we wanneer ongeveer heen wilden. Hij vond dit super goed en hij kon hier zeker wat mee vertelde hij.
Hierna hebben we gezellig geluncht met hem. Waar ik toch echt nog nooit van gehoord had is de botten van het vlees opeten… Hij deed het echt alsof het niks was.. Wel schijnt het zo te zijn dat dat alleen kan bij lamsvlees omdat de botten zachter zijn ofzoiets.. Maar wel een beetje vreemd..

Eenmaal uitgeluncht zijn we maar weer naar het huis gegaan en hebben we alles maar weer een beetje opgeruimd en ingedeeld, want het was één grote troep na afgelopen weekend! De dag ging voor het eerst eigenlijk best wel snel.

Toen we weer lekker zaten te eten (ik proef er echt helemaal niks van.. ben mega verkouden..) viel ineens het licht uit… In één klap was het super donker en zag ik geen hand voor ogen meer! Aynalem pakte snel wat kaarsjes erbij en zo werd het toch wel een romantisch diner voor twee aan tafel! Wat wel echt heel stom is, is dat je hen bijna niet ziet in het donker als ze ook nog eens donker gekleed zijn… Fikreab heeft me dus ook mega laten schrikken..

En nu ik dan eenmaal in de kamer zit.. In het pikkendonker… Is het toch niet zo heel chill..
Ik ga m’n ogen maar eens dicht doen, want gelukkig is het dan net zo donker!

Woensdag 5 november
En weer was het vroeg dag vanmorgen. Die wekker sla ik nog een keer kapot.. Want hij gaat toch echt te vroeg iedere dag! Toen we eenmaal weer op de school waren was het een grote puinhoop.. De kinderen zaten in een ander lokaal en er was geen leerkracht in de buurt.. Wat bleek, ze waren het andere klaslokaal aan het schoonmaken.. Met z’n allen. Dus zijn wij maar weer gaan puzzelen en spelletjes gaan doen met de kinderen, omdat die zich overduidelijk verveelden.. En toen de nanny rond een uur of half 10 de les maar startte konden we nog niet echt iets doen, omdat we eigenlijk nergens echt met de kinderen konden gaan zitten… Het was dus een behoorlijk nutteloze dag vandaag en we hebben door alles weer bijna niks kunnen doen.. Ik baal er wel echt van, want ik dacht echt dat ze wel het heel erg zouden waarderen dat wij hierheen kwamen en met de kinderen aan de slag zouden gaan.. Maar het lijkt niet echt.

Nadat we op school nog gezellig een kopje koffie hebben gedronken zijn we maar weer richting het hotel gegaan om even lekker te eten en te kijken of we eindelijk alweer zouden kunnen zwemmen. Dit kan helaas nog steeds niet, want het zwembad is nog steeds net zo leeg als zondag..

Een onwijs leuk weekend!!

Dag 21 (vrijdag 31 oktober week 3)
Vandaag even een dagje niet de Special Needs kinderen, maar de andere klassen op de Felege Abay school. We hadden met de directrice namelijk afgesproken vandaag in alle andere klassen een kijkje te nemen.
Toen we alleen eenmaal aankwamen op de school dachten ze dat we een lesje wilde gaan geven. Hier hadden we toch niet helemaal op gerekend en wilden we eigenlijk ook helemaal niet. We wilden heel graag kijken of het er in de andere klassen anders aan toe ging.
We begonnen bij ‘grade 1’. Dit waren de jongste kinderen, maar er zat ook een man van in de dertig achterin de klas. De kinderen moesten helemaal netjes gaan staan en ons gedag zeggen en daarna hebben we steeds stukjes van lesjes gezien. Na grade 1 komt natuurlijk grade 2 en hier hebben we een lesje met dierengeluiden gezien. De kinderen waren hier echt super goed in. Ook dit was echt onwijs leuk om te zien en de kinderen deden het dan ook vol trots om aan ons te laten horen.
Als laatste zijn we gaan kijken bij ‘grade 3. Hier kregen we een Engelse les te zien. Super leuk, want dat konden we ten minste verstaan. Ze moesten gesprekjes voor de klas laten zien, maar soms was het zelfs voor de leerkracht toch wel erg moeilijk om een woord goed uit te spreken.
En als laatste (en leukst vond ik) de kleuterklas. Wat een schatjes allemaal daar. Ze hadden allemaal ook keurig een stoeltje en waren allemaal patronen in hun schrift aan het schrijven. Eigenlijk zouden ze ook lekker moeten spelen, maar ik weet dat ze wel echt meer dan een uur buiten spelen dus dat maakte het wel weer een beetje goed.
Het was echt super leuk om zo de rest van de school eens te zien en te weten dat het niet overal zo slecht gaat als in de Special Needs klas.

Na het bezoekje op de school zijn we lekker naar het hotel gegaan om even alles bij te werken voor school, want door alles gisteren zijn we dat helemaal vergeten en we moeten natuurlijk wel alles bijhouden. Na lekker ook geluncht te hebben wilden we toch ook nog wel even wat doen.
We hadden gehoord over het stadion en we waren er ook al een aantal keer langs gereden. Alleen hadden we vandaag niet zo heel veel zin om ons erheen te laten rijden dus zijn we lekker gaan lopen. We hebben alleen wel een klein beetje boel omgelopen, maar dat wisten we helemaal niet.. xD
Wat ik daarbij wel even moet vermelden…. Dat door mijn richtingsgevoel (ja de mijne, en nee ik heb echt het richtingsgevoel van een mier..) we uiteindelijk bij het stadion uit kwamen!
Eenmaal bij het stadion bleek alleen dat het nog dicht was.. En dat we er niet in konden… Beetje jammer dus. Maar ach we hadden even lekker een stukje gelopen en waren even het hotel lekker uit.
’s Avonds hebben we nog lekker in het hotel gegeten. Wel half in het donker, omdat de stroom het hier niet helemaal doet. De helft van de lichten deed het dus niet, wat ook best wel iets gezelligs had. Het jammere was alleen dat ze alle lekkere dingen die ik wilde bestellen voor het avondeten niet meer hadden… Uiteindelijk heb ik toch wel lekker gegeten, nog even geskypt en zijn we heerlijk gaan slapen in onze mooi opgemaakte bedjes. Er stond een pauw op gevouwen van handdoeken! Echt super cool! Ga thuis toch ook eens proberen om dat te maken!

Weltrusten allemaal vanuit mijn heerlijke kingsize bedje met een mekkerend schaap buiten….

Dag 22 (Zaterdag 1 november week 3)
Gisteren hadden we afgesproken hier in het hotel dat we vandaag naar het meer zouden gaan. Fris en fruitig stonden we dan ook beneden om half 9 en werden we naar het meer gebracht.
Een super leuke en aardige gids bracht ons naar de bootjes en vertelde een heleboel over zichzelf, de cultuur en allerlei leuke dingetjes over hier. We mochten een leuk bootje in stappen en volgens onze gids zouden we een tochtje gaan maken van 3/4 uur ongeveer. Nou dat leek ons wel een goed idee.

De boot was totaal geen speedboot, want snel ging het niet, maar het was heerlijk. Lekker op het water, windje door m’n haren en over water om me heen. Wat ook echt heel erg leuk was, was dat de mensen in de boot (natuurlijk allemaal toeristen) heel geïnteresseerd waren in ons. Waar we vandaan kwamen, wat we hier deden en of we al wat gezien hadden en of we dan tips voor ze hadden. Echt super leuk om met andere toeristen te praten en te horen wat zij allemaal al gedaan en gezien hadden en wat wij dus echt nog moesten gaan zien of doen.
In onze boot zaten:
- Een Chinese man en zijn dochter (ik denk een jaar of 13)
- Een Amerikaanse man die in de make up industrie werkt. (hij maakt serieus make-up)
- Een stel uit Denemarken.
- Een stel uit Canada die vroeger in Ethiopië hadden gewoond
- En nog een stel mensen die ik verder niet echt gesproken heb.

Het was in ieder geval erg gezellig in de boot. Toen we eenmaal aankwamen bij het allereerste eilandje viel het wel een klein beetje tegen. Het zag eruit als een armoedig zooitje. Het meisje uit Denemarken vertelde dan ook dat dit een heel simpel kerkje was en dat de volgende en die daarna veel leuker en ons geld waard zouden zijn. Dus zijn we gezellig buiten blijven zitten met wat mensen en even lekker genoten van het zonnetje.

Gelukkig gingen we na een half uur wachten weer door naar het volgende eilandje. Onderweg kwamen we wat pelikanen en mensen in papyrus bootjes tegen. Dat die mensen dat durven… Op zo’n klein, dun, papieren bootje over dit mega grote meer. Want ja groot is het meer zeker!
Het volgende eilandje had een kerkje wat alleen voor mannen was en het museumpje (wij dachten dat t ook een kerkje was) was voor ons vrouwen. Hier hebben we dan ook voor betaald, alleen eenmaal binnen viel dit vies tegen. Er hingen wat oude schilderijen, maar ik denk dat de ruimte echt maar 3 bij 3 meter was. Zonde dus eigenlijk van ons geld.. Ach ja, we waren wel even binnen geweest.

Het eiland hierna zou het grote eiland zijn met het grootste en mooiste kerkje! Die wilden we natuurlijk wel zien! Na een tijdje varen.. Het duurde wel echt mega lang.. Zagen we dan eindelijk het grote eiland en mochten we het eiland op. Hier eenmaal aangekomen bleek dat we een pad af moesten lopen om bij het kerkje te komen. Prima! Dat doen we wel even. Onderweg naar het kerkje stonden allemaal leuke kraampjes met typische dingen van hier. Ik keek echt mijn ogen uit. Allemaal zulke leuke dingetjes! Ik zou alles wel willen kopen! Jammer genoeg weten ze daar natuurlijk heel goed dat we toeristen zijn en vragen ze dus overal de volle prijs voor. Na het kleine, smalle, hobbelige pad naar boven te zijn gelopen kwamen we dan eindelijk bij het kerkje (dachten we…) Toen het Deense meisje ernaar vroeg bleek het grote kerkje nog 20 minuten lopen verder te zijn. Nou 20 minuten lopen dat kunnen we ook nog wel. Dus wij vertrokken.. Welke kant we op moesten was een raadsel, maar ja er was maar één pad, dus we konden niet echt de verkeerde kant op. We liepen denk ik met z’n zessen. De twee denen, de amerikaan, amber en ik en het Chinese meisje. Waar haar vader was… Geen idee… In het begin leek ze het toch wel heel vervelend te vinden dat ze haar vader kwijt was, maar ze wilde ook stoppen met lopen na 10 minuten omdat ze last van haar voeten had.. Kortom ze liep eigenlijk een beetje te zeuren en niemand had er echt zin in. Na een stuk verder te zijn gelopen hoorde we ineens geroep… De Amerikaanse man (Tony heet hij trouwens) had zoiets, misschien is het wel je vader.. Hij schreeuwde terug en kreeg weer een schreeuw terug. Het meisje stond alleen een beetje te zeuren en zei: neee dat is mijn vader niet hoor.. En wilde verder gaan lopen. Onze gids wist zo goed als zeker dat het haar vader zou zijn en wilde wachten. Het meisje was helemaal verbaasd toen ze haar vader om het hoekje zag komen lopen. En ik moest eigenlijk alleen maar heel hard lachen.. Want ze leek er totaal niet om te geven dat ze haar vader kwijt was en vond het wel gezellig met ons denk ik.
Vanaf het moment dat vaders er weer was liep ze alleen maar te zeuren dat ze niet meer wilde lopen en dat ze moe was en liepen vader en dochter achter ons aan te slenteren.
Na een tochtje van 20 minuten (inclusief de 5 minuten stop) waren we dan eindelijk bij het kerkje. En ja, wauw dit was inderdaad wel echt ons geld waard! Het was super cool en heel mooi beschilderd aan de binnenkant. Super gaaf om een keer echt iets van het geloof hier te zien.
Na binnen wat foto’s te hebben genomen en rond gekeken te hebben zou de boot ons wel weer oppikken bij het kerkje, want er waren wat mensen die liever met de boot gingen, omdat ze niet zo ver wilden lopen. Op de weg naar de boot waren er nog suuuuuuper veel kraampjes met allemaal Ethiopische dingetjes. Hier konden we ons dan ook niet weerhouden en hebben we wat leuke dingetjes gekocht. En geloof het of niet, maar we hebben behoorlijk afgedingt. Iemand vroeg 250 Birr voor iets. Toen zei ik: neeee… dat is wel echt te veel.. Hij antwoorde met 150. Maar dat vond ik eigenlijk nog best wel veel. Dus ik zei weer 100.. En toen hij er niet mee akkoord ging ben ik maar verder gelopen. Tien stappen verder kwam hij hard rennend achter me aan en mocht ik alsnog 100 Birr betalen! Goed geregeld dus J En verrassing voor degene wie ik heb getrokken met de Sinterklaas lootjes!

Na de helft van de winkeltjes gezien te hebben sloot het Chinese meisje zich bij ons aan. Ze liep eerst gezellig met ons mee te kijken naar alle leuke dingetjes, maar begon al snel te vragen: Waar is de boot nou? Moeten we nog lang lopen? Om gek van te worden..
Gelukkig was daar dan op een gegeven moment de boot, maar het leek wel een eeuwigheid te duren!

Eenmaal weer in de boot gingen we in één lange tocht terug naar het beginpunt. Er lagen wat mensen te slapen in de boot en sommige mensen lieten de spulletjes aan elkaar zien die ze gekocht hadden. Iedereen was super tevreden en er heerste dan ook een hele goed sfeer in het bootje. We hebben nog wat zitten kletsen en hebben foto’s gemaakt van de pelikanen toen we eindelijk weer bij het vaste land waren. Hier eenmaal aangekomen stond onze leuke gids er weer om ons op te vangen. Hij wilde natuurlijk graag alles weten en vond het leuk dat wij het zo leuk gehad hadden.
Het was wel al half 3 en we waren om half 9 vertrokken en hadden in de tussentijd niet heel veel gegeten dus hadden mega veel honger. De Amerikaan had verteld dat hij gisteravond super lekker gegeten had in een heel erg leuk restaurantje. Hier was hij van plan om nu weer heen te gaan om nog even te gaan lunchen. Of we mee wilden.. Nou dat leek ons wel wat! En dus zijn we samen met onze leuke gids, de twee denen en de amerikaanse man dus super lekker gaan eten in een lokaal tentje. Ik had een pita broodje met tibs. Dit is het soort vlees wat ze hier hebben. Het was echt super lekker alleen wel weer echt mega groot! Amber had een broodje gehaktbal! Een gehaktbal! Dat kennen ze hier dus ook gewoon.
Wat wel echt super grappig was, was dat de ethiopische gids op ging schrijven wat wij gegeten hadden, omdat hij het echt nog nooit gezien had..

Nu hebben we afgesproken om vanavond naar een soort bar met traditionele dans te gaan met z’n allen. Super leuk dus! Ik heb me in drie weken nog niet zo goed gevoeld als nu! En heb ook echt zin om lekker vanavond erop uit te gaan! We zijn gelukkig met veel meer en niet maar met z’n tweetjes, want dan zijn we toch met twee meisjes wel een makkelijk doelwit.
Oh en zelfs de Belgische jongen uit ons hotel (we hadden hem al een aantal keer voorbij zien lopen bij het avondeten en ontbijt, maar nu bleek ie dus belgisch te zijn) gaat ook gezellig met ons mee!

Dus ik ga me zo maar eens klaar maken, nog een lekker warm douchen, eten en dan op naar Churchill (zo heet hetgene waar we vanavond heen gaan).

Het went!

Dag 19 (woensdag 29 oktober week 3)
Weer een dagje stage vandaag. Toen we binnen kwamen stond de tv natuurlijk weer aan.
Toen ik eenmaal op mijn plekje in de eetruimte zat kwam Tafere gezellig bij me zitten. Hij was een borduurwerkje aan het doen en zat hier helemaal in. Hij zat lekker te zingen tot zijn oog viel op de knoop op de grond.. Hij pakte de knoop op en wees bijna meteen naar zijn schouder. Hier hoorde een knoop, dat kon ik zien. Dus hebben we samen de knoop er maar op genaaid. Toen hij alleen de knoop weer door het gaatje wilde doen van zijn blouse paste dit niet.. Hij had mijn schaar al gezien en knipte met gemak het gat een stukje groter. Hij was helemaal tevreden met het resultaat. Ik zag alleen later pas dat deze knoop totaal niet paste bij de rest van de knopen die op zijn blouse zaten.. De knoop was inderdaad veel te groot. Hij had dus een knoop van een van de werkjes uit de kast op zijn blouse genaaid! xD Ach ja, niemand die er toch wat om geeft hier en hij heeft eindelijk weer een knoop op zijn schouder waar hij de hele dag nog naar gekeken heeft. Het leek wel alsof hij af en toe even moest checken of de knoop er nog wel zat.
Verder is er niet heel veel speciaals gebeurd vandaag en zijn we maar weer naar huis gegaan na de ontzettend leuke dag gisteren waren we allebei toch wel kapot. Een dagje rustig aan kan nooit kwaad! Gelukkig heb ik nog een boel leuke films op mn harde schijfje staan en heb ik zelfs mijn boek nog steeds niet uit.

Wat een heerlijk middagje was dat zeg. Lekker chill in de tuin en ik heb lekker weer even een beetje kunnen douchen en wassen, was wel weer even nodig. Nog bibberend ben ik maar weer in de zon gaan zitten en zo had ik het gelukkig niet zo mega koud als vorige keer. Tegen een uurtje of 4 hebben we nog even gezellig koffie gedronken met Aynalem en popcorn gegeten en tegen etenstijd bleek dat Aynalem echt goed ziek was. Ze loopt wel al een tijdje te hoesten enzo, maar nu lag ze er wel een beetje als een zielig vogeltje bij. Gelukkig hebben wij nergens last van.
Hoewel ik reageer wel echt mega allergisch op een soort kruid hier.. Ze zetten dit vaak neer tijdens de koffieceremonie en ze gebruiken het ook vaak om insecten uit de kamer te houden. Ik had er de vorige keer al heel erg veel last van, maar deze keer kreeg ik echt bijna geen lucht meer. Alles gaat gelukkig nu weer helemaal goed met me! Wees maar niet bang! Ze durven het ook echt niet meer neer te zetten in de kamer nu.. Wel heel lief natuurlijk, want zij maakten zich ook een beetje zorgen. Fijn die allergieën… Maar ik lig nu weer lekker veilig in mijn bedje, met heel veel frisse lucht om me heen nog maar even een aflevering Once Upon A Time te kijken.
Jullie gaan thuis natuurlijk nog lang niet slapen want het is bij jullie pas 7 uur.. Hier is het alweer 9 uur en alweer bijna tijd voor de meeste mensen hier om naar bed te gaan.
Hoewel Aynalem net toch voorbij liep en zei: We’re going out. (hoest proest) We dachten serieus even dat ze uit gingen, maar ze maakte toch een grapje gelukkig.

Slaap lekker alvast!
Nog maar een maandje!

Donderdag 30 oktober
Wauw wat een dag vandaag.
Het begon allemaal net zoals iedere dag! We moesten er weer lekker vroeg uit en gingen op weg naar de school. Op de school was het ook weer zoals elke ochtend en keken de kinderen die er al waren tv. We zijn maar meteen in de eetruimte gaan zitten en aan de slag gegaan, want van al dat gewacht word ik alleen maar moeier.
Ik begon vandaag met Ellesabet. Dit is naar mijn idee een best wel slim meisje alleen wil ze Engels leren. Haar probleem daarbij is alleen dat ze de woorden niet zo goed uit kan spreken.. Terwijl ze wel echt super graag wil.
Daarna ben ik met Tafere aan de slag gegaan met sommetjes tot de 20. Hij deed het echt super goed. Totdat een van de nanny’s kwam kijken. Hij raakte helemaal van slag door iets wat zij zei (ik heb geen enkel idee wat ze zei) en was meteen de tel kwijt. Maar ja, hoe kan ik nou zomaar een nanny weg sturen.. Ik ben maar blijven proberen en proberen en na een kwartier ging ze dan eindelijk weg en kon ik nog heel eventjes één op één met hem aan de slag.
Toen was het tea-time zoals ze het hier noemen. De kinderen krijgen dan een kopje thee (denk ik) en sinds een week ook een broodje. De school heeft een donatie gehad waardoor de kinderen nu een broodje krijgen. En na weer een hele lange tijd wachten mochten de kinderen dan eindelijk weer terug het klaslokaal in en kon ik nog heel eventjes met mijn favoriete leerling aan de slag.
Hij klaarde meteen weer helemaal op toen hij hoorde dat hij met mij mee mocht en heeft dan ook ontzettend zijn best gedaan. Hij heeft een stuk gekleurd echt zo super netjes! Dat doet een kind van zijn ‘gedragdsleeftijd’ hem echt niet na!

Nadat we op de school waren geweest, weer afscheid hadden genomen van alle kinderen, nanny’s en leerkrachten (hoewel er maar weer één leerkracht was vandaag) zijn we naar een lokaal saptentje geweest. Hier hebben we lekkere verse sapjes besteld en een taartje. Oeh wat was dit lekker! Ik had een soort donut-achtig iets met chocoladesaus. Mmmmmm!!
Hierna zijn we nog lekker even de markt op gelopen voor wat cadeautjes en dingetjes voor jullie thuis! ;)
En ja hoor de man die ons van de week de hele markt had laten zien had ons alweer gespot en hij wilde ons nog wel meer laten zien.. Wat we eigenlijk juist niet helemaal wilden, omdat we lekker overal een beetje wilde kijken en hij zo mega snel over de markt naar zijn doel liep dat we hem af en toe niet eens bij konden houden…
Dit had hij denk ik snel genoeg door en we hebben hem dan ook maar weer hartelijk bedankt voor het leuke uitje van vandaag en zijn zelf nog maar lekker even door gelopen.
Gelukkig heb ik nog allemaal leuke dingetjes mee kunnen nemen en toen we eenmaal weer terug kwamen van de markt was Aynalem nog steeds echt super ziek. Ze rende af en toe heen en weer naar de wc om over te geven en zag er echt heel slecht uit.
Voor onze eigen veiligheid en haar rust zijn we maar weer naar het hotel vertrokken. We maakten ons toch wel een beetje zorgen om haar, maar ook om onze eigen gezondheid. Om hier nou twee weken ziek op bed te liggen.. Omdat we ons een beetje zorgen maakten zijn we maar contact gaan zoeken met thuis en school, omdat we geen idee hadden wat het beste was/is.
Iedereen raadde ons eigenlijk aan om het komende weekend in een hotel door te brengen. Om Aynalem een beetje rust te geven en onszelf ook een beetje te beschermen.
Dus we hebben een hotelkamer geboekt en wilden eigenlijk naar het huis gaan om onze spullen te halen. Alleen nam onze bajaj chauffeur zijn telefoon weer eens niet op en dus hebben we een half uur ofzo zitten wachten, ons op zitten vreten om aan Aynalem te vertellen dat we dit weekend in het hotel zouden willen gaan logeren. Ook om haar te ontlasten.
Dit viel alleen niet helemaal in goede aard.. Wat ik op zich ergens ook wel kan begrijpen, maar we bedoelden het wel echt goed.
Dus na een lang gesprek zijn we dan halsoverkop vertrokken naar het Addis Amba hotel, waar ik dan ook nu alles van vandaag zit te typen.
Ik heb net wel echt heeeeeerlijk warm gedoucht!! Wat heb ik dat gemist zeg de afgelopen drie weken!
Dus hier zitten we dan.. Komend weekend op onszelf en vrij om alles te doen wat we willen.

We kunnen wel vanuit hier zaterdag naar het meer! Super leuk dus en ik hoop ook echt dat dat kan!

Week 3 alweer!

Seulam!

Toen we eenmaal weer thuis waren (zaterdag) wilde ik toch echt wel weer even douchen. Dit was alweer eventjes geleden en m’n haar was alweer lekker vet. Amber had al heeeerlijke gedoucht onder het koude water van de douche hier en toen ik wilde gaan douchen… deed het water het niet meer…
Dus ik kreeg een emmer van de hulp en moest het water maar weer over mezelf heen scheppen. Alleen dit keer was het niet zo warm als dat het de vorige keer was.
Mijn benen bibberen nog steeds van de kou… En ik heb voor het eerst maar m’n shirt met lange mouwen aan gedaan! Brrr…

’s avonds hebben een behoorlijk gesprek met Aynalem gehad. Wij wilden namelijk heel graag wat zien van het land hier en dachten dat we dat in het weekend zouden kunnen doen en na onze super leuke trip vorige week naar de watervallen hadden we dat ook wel een klein beetje verwacht. Alleen was dit blijkbaar niet helemaal de planning en was er geen tijd om ons te begeleiden. We hebben uitgelegd dat we het leuk vonden om iets te zien van het prachtige land waar we eigenlijk maar zo kort zijn en dat we het soms zo zat zijn om thuis te zitten niks te doen.. Alleen is dat blijkbaar een van de grote verschillen.. Weekenden worden hier echt gebruikt om uit te rusten van de hele week.. Na een beetje een discussie waar we niet helemaal uit zijn gekomen zijn we maar gaan slapen, hopende dat we morgen dan toch misschien iets konden gaan doen..

Dag 16 (26 oktober week 3)
Na het gesprek van gisteravond hoopte we dat we vandaag dus wat konden bezoeken of doen. Fikreab had gelukkig wel een beetje tijd voor ons en kwam met het voorstel om naar het Amhara People Martyrs Memorial Monument te gaan. Langs dit grote gebouw waren we ook al gelopen op weg naar de Abay Minch Lodge, alleen toen was er niet genoeg tijd om daar te gaan kijken.
Super leuk natuurlijk, dus na weer een stukje in het busje gezeten te hebben konden we er dan eindelijk gaan kijken. Eenmaal daar werden we helemaal gefouilleerd en moesten we natuurlijk weer betalen, omdat we buitenlanders zijn.. xD Bijna was ik mijn Selfie-stok kwijt, want die vonden ze er toch wel heel verdacht uitzien.. Alsof ik met mijn stok iedereen binnen neer zou kunnen slaan ofzo..
Ach ja, na een aantal trappen omhoog gingen we dan eerst naar het museum. Hier werd ons door een super leuke gids uitgelegd waarom dit hoge gebouw er stond en waar het een monument voor was. Hij heeft wel echt super veel verteld en gelukkig allemaal in het Engels! Daarna zijn we ook nog even gaan kijken bij de kunst tentoonstelling. Hier hingen echt onwijs mooie schilderijen, zelfs een paar gemaakt op leer.. De gids heeft overal foto’s van gemaakt voor ons.

En eenmaal alles aangehoord en gezien te hebben binnen konden we dan eindelijk boven naar het grote gebouw/ding kijken. Het was nog groter dan ik eigenlijk verwacht had, maar wel super mooi. Ook het uitzicht was echt prachtig boven. We keken zo uit op de Abay river en het soort zwembad achtig iets wat naar beneden liep bij het monument. Het is stiekem overal zoveel mooier dan dat ik verwacht had!

Na nog wat rond gelopen te hebben bij het monument en de mooie tuin er omheen zijn we maar weer richting huis gegaan, want heel veel meer viel er niet te zien volgens Fikreab. Eenmaal thuis hing er een beetje vreemde sfeer. Het leek erop dat ze niet zo blij waren dat wij de avond daarvoor verteld hadden wat wij een klein beetje verwacht en gehoopt hadden. Na de lunch besloten we dan ook om maar even lekker te gaan zwemmen om even het huis uit te zijn.
Ook dit ging niet helemaal van harte, maar het deed ons wel eventjes goed. Eenmaal weer thuis bleek de sfeer er niet beter op geworden te zijn. Het is zo vreemd dat er niks over gezegd word. Ook als we ernaar vragen (zoals we veel moeten doen) wordt er gezegd dat er niks aan de hand is..
Ik hoop echt dat dit morgen wat minder word, want ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Het was nooit de bedoeling geweest om ze te kwetsen of iets in die richting.. Wij hoopten alleen dat zij het leuk zouden vinden om iets van hun eigen land te laten zien. Ik ben bang dat we misschien morgen nog maar een keertje moeten praten.. Het voelt niet helemaal goed..

Nou ik ga maar proberen een beetje te slapen en er niet teveel over na te denken.
Slaap lekker allemaal in jullie koude Nederlandse bedjes! Ik heb het hier alweer lekker warm!

Dag 17 (maandag 27 oktober week 3)
Het is weer maandag vandaag, dus weer vroeg op en naar de school. Eenmaal op de school ging het er weer hetzelfde aan toe als sommige andere ochtenden. De tv stond aan en de leerlingen zaten te wachten op de rest van de leerlingen. Alleen het ergste was nu dat een van de leerkrachten nu serieus lag te slapen in een van de stoeltjes… Dat zouden we in Nederland een moeten proberen…
Later bleek dan ook wel dat ze ziek was en na ik denk een uurtje ging ze dan ook naar huis.. Het was allemaal een beetje vreemd.
Waar we wel vandaag achter zijn gekomen is dat een van de nanny’s al 6 maanden zwanger is… Wij hadden wel al tegen elkaar gezegd van jeetje het lijkt wel alsof ze zwanger is, maar ja dat vraag je toch niet zo snel aan iemand (stel dat het niet zo is..) Maar ze is dus echt al best wel behoorlijk zwanger. Ik vind het stiekem wel jammer dat we al weg zijn als de baby komt.
Ook zijn we vandaag uitgenodigd door een van de andere nanny’s om bij haar thuis koffie te komen drinken. Dat is hier heel normaal. Mensen drinken mega veel koffie hier en het wordt echt gezien als een heel sociaal iets. Zo zijn we van de week ook al bij de overbuurvrouw op de koffie geweest en kwamen er gisteravond ook mensen hier op de koffie.

’s Middags dat we van de school kwamen was er weer eens niemand thuis en zijn we maar even een stukje gaan lopen. Even het huis uit en niet alleen maar zitten en niks doen. We zijn naar een heel leuk tentje op de hoek van een straat hier vlakbij gelopen en hebben hier lekker even wat gedronken en gegeten. Ze hadden hier super lekkere verse sapjes. Na een uurtje ofzo zijn we maar weer naar huis gelopen (met een heleboel gezwaai, getoeter, gehallooooo en allemaal geroep). Het lijkt echt af en toe wel alsof ze hier nog nooit een blank iemand gezien hebben en ze allemaal meteen denken dat wij mega rijk zijn.. Beetje jammer voor hen dat dat toch echt niet zo is!

Dus nu zitten we weer thuis en ben ik maar weer alles uit aan het typen. Het is wel fijn dat ik nu eindelijk kan beginnen met het begeleiden van de kinderen, omdat ik nu alle gesprekjes gevoerd heb. Een van de kinderen, echt, hij maakt mijn hele dag weer goed als ik me niet lekker voel of iets. Zijn super leuk prethoofd en heerlijk gelach om alles.. Kon ik hem maar meenemen naar huis!!
Morgen ga ik dus eindelijk echt beginnen, na een hele tijd lang niks gedaan te kunnen hebben. Ik ben benieuwd en heb er wel een klein beetje zin in.

Dag 18 (dinsdag 28 oktober week 3)
Vandaag zijn we eindelijk begonnen met het begeleiden van de kinderen. Na gisteren alles helemaal voorbereid te hebben, hebben we de kinderen vandaag dan apart genomen en zijn we aan de slag gegaan. Bij de een viel dit meer mee dan bij de ander. Zo had ik een jongen die al helemaal kon tellen in het Engels en zelfs de telrij al heel goed wist. De ander daarentegen kon nog niet eens tellen in het Amhaars en hiermee heb ik dan ook echt twintig keer alle getallen herhaald.
Voor het eerst voelde ik me best wel nuttig en had ik wel het idee dat ik wat gedaan had. Voordat ik het wist stond onze vrolijke bajaj chauffeur alweer bij de ingang van de school. Wat wel een beetje vreemd was dat de andere leerkracht nu naar huis ging..

Ach ja, wij hadden in de planning om na school nog even naar de lokale markt te gaan. Eerst hebben we even lekker geluncht in het hotel en even gecontact met thuis. Na weer goed gevuld te zijn gingen we dan eindelijk op naar markt. Ik keek mijn ogen uit daar. Wauw wat een boel spullen! En zoveel verschillende dingen allemaal! Toen wij eenmaal op de markt liepen kwam er een hele aardige man naar ons toe. Hij heeft ons de hele markt laten zien en ons ook geholpen, omdat veel winkeltjes ons veel meer geld vragen, omdat we toeristen zijn.. Beetje flauw, maar ja ze blijven toch echt denken dat we super rijk zijn.. Deze man deed echt zijn best voor ons en uiteindelijk hebben we wat leuke dingetjes kunnen kopen. En we hebben zelfs een cadeautje gekregen. Van een mevrouw bij één van de kraampjes kregen we namelijk een bosje gras. Dit gras is speciaal bedoeld voor de koffieceremonie. Ze vond ons zo mooi dat ze ons dit zo graag wilde geven! Super lief natuurlijk!

Eenmaal weer thuis moesten we toch wel weer een beetje aan de slag. Alles moet weer uitgetypt worden en ik ga maar weer eens kijken wat ik morgen ga doen!

Ergens begint het allemaal een beetje normaal te worden zoals alles hier gaat en raak ik eraan gewend. Het is toch wel behoorlijk warm af en toe!

Wat gaat de tijd snel! (soms)

Dag 14 (vrijdag 24 oktober week 2)
Voor de verandering zijn we vandaag niet de Felege Abay school geweest, hoewel wel eventjes een uurtje, maar daarna hebben we een kijkje genomen op de dovenschool. Dit was echt super interessant en super stil en rustig. Dat wij aankwamen hadden ze net gym/sport. Hier deden ze allerlei spelletjes met een bal. Af en toe gingen ze even met z’n allen in de schaduw zitten om af te koelen. We hebben zelfs een klein beetje gebarentaal geleerd. Het ging wel een beetje snel waardoor ik meer dan de helft niet meer weet. Wel was het goed om te zien dat de structuur en de discipline hier bij de kinderen wel aanwezig was. Het was echt een groot verschil met wat we gewend zijn op de Felege Abay school.
Vanuit de Nederlandse stichting Internationaal lagen er allemaal materialen, waaronder allemaal loombandjes. We hebben op de dovenschool alle kinderen een mooi armbandje gegeven en ook hier waren ze zo onwijs dankbaar met een cadeautje. Dit was ook weer super leuk om te zien.

Nu zitten we dan weer op de kamer maaaaar, we hadden eindelijk kaas gekocht!! Heeeerlijke kaas lekker voor op brood. En wat miste ik dat zeg!
Het is ook wel goed voor mijn maag om even iets te eten wat ik thuis ook wel eens eet. Mijn maag is een beetje behoorlijk van slag.. Maar het lijkt al minder te worden gelukkig!

’s Avonds hebben we lekker een avondje rustig aan gedaan. We dachten dat we zouden gaan dansen, maar dit was toch weer niet het geval..

Dag 15 (25 oktober week 3)
Wauw we zijn hier alweer twee weken!
Stiekem gaat de tijd best wel snel ineens. Alles begint een beetje te wennen en alles gaat zijn gangetje wel ondertussen. Vandaag is wel zoals gewoonlijk bijna overal de stroom er weer af, maar dat zal vast snel wel weer terug komen zeggen ze allemaal..
Normaal was dit een keer per 3 maanden, maar nu is het ongeveer 3 keer per week.
Dus we gaan ons maar weer vermaken en hopen dat we morgen misschien weer wat kunnen gaan zien en doen!