Week 2

Dag 11 (dinsdag 21 oktober)
Vandaag is de dag dat mijn lieve kleine broertje jarig is/was!! Vanuit hier dikke knuffels en verjaardagskusjes!! En dat je maar niet groter mag zijn dan ik als ik terug kom!!

Vandaag was ook de dag dat we eindelijk begonnen zijn met de gesprekken met de kinderen. Dit verliep alleen moeilijker dan dat ik dacht.. De kinderen spreken natuurlijk weinig Engels, maar ook de leerkrachten lijken zich nog steeds niet echt te bekommeren om wat wij doen. Met wat hulp van de Koreaanse vrijwilligster heb ik gelukkig wel wat kunnen doen, maar het blijft moeilijk.

Vanmorgen toen wij trouwens met frisse moed de bajaj in stapten op weg naar de school schrokken we ons onderweg een hoedje. We hadden een klapband… Wij ze uitgestapt en nadat de chauffeur probeerde iemand te bellen moesten we toch maar weer instappen en zijn we met een klapband verder gereden naar de school. Hobbelend en al kwamen we dan toch gelukkig heel aan op de school.

’s Middag wilden we eigenlijk wel ergens heen. Dat hebben we dan ook gedaan. We zijn naar het marktje geweest en vonden een soort winkelcentrumpje. Hier hebben we lekker even rond gekeken en super mooie Ethiopische jurken gepast. Misschien dat ik er wel eentje mee naar huis neem. Het was super leuk om even wat te zien van hier en niet de hele dag maar in het huisje te zitten.
Na toch wel lang genoeg op de markt rond geslenterd te hebben hadden we toch wel een beetje honger en zijn we toch maar naar huis gegaan. Hier hebben we lekker al onze onderbroekjes maar even gewassen (die hangen nu keurig aan de waslijn in de tuin..) en eindelijk weer even lekker onszelf gewassen. Dat was ook wel weer even nodig!
Gelukkig konden we ook nog alle verslagen van de opdracht voor school bijwerken en is dit dus eindelijk de eerste dag waarop we ons tot nu toe nog niet verveeld hebben! Super positief dus!
Morgen zijn we van plan om toch eindelijk eens een kijkje te nemen bij het grote stadion in de stad. Ik ben benieuwd!

Dag 12 (woensdag 22 oktober)

Gisteravond heeft Aynalem naar de school gebeld, want na onze verhalen over de school was ze toch wel een beetje teleurgesteld over hoe weinig de leerlingen echt les kregen. Dus ze belde om te zeggen dat ze vandaag wel even langs zou komen met ons.
En dat wij vanmorgen op de school kwamen waren we stomverbaasd! De kinderen waren allemaal aan het puzzelen en hadden allemaal materiaal uit de kasten en waren allemaal heel zelfstandig bezig. We keken onze ogen uit! En dit alleen maar, leek wel, omdat Aynalem gezegd had dat ze langs zou komen vandaag!
Wij hebben ons gemengd tussen de kinderen en zijn lekker met de kinderen aan de slag gegaan en toen verviel alles helaas weer in het oude ritme. De leerkracht was bijna de hele ochtend nergens te bekennen en wij hebben de kinderen maar bezig gehouden en wat letters geoefend met ze.
Het was wel heel erg leuk om zo lekker met de kinderen bezig te zijn, maar het is toch wel een beetje jammer dat de leerkracht echt niet zo veel doet..

Na de school dachten we eindelijk lekker in het zonnetje te kunnen gaan zitten en toen was onze bajaj chauffeur er nog niet.. Na een kwartiertje wachten met een hele hoop kinderen om ons heen zijn we toch maar een stukje gaan lopen, want onze telefoon deed het niet.. Daar stonden we dan.. Vol in het zonnetje te wachten op onze chauffeur, hij heet trouwens Zeleke. En na een half uur was hij er dan eindelijk! Eenmaal thuis hebben we inderdaad lekker in het zonnetje gezeten, alles weer bijgewerkt en lekker een beetje gechilt.

Toch hadden we ook wel een beetje zin om iets te doen en iets te zien. Dus vroegen we aan Aynalem of ze misschien zin had om met ons wat leuks te gaan doen. Dat wilde ze natuurlijk wel en na nog een uurtje niks doen gingen we dan eindelijk de poort uit. We hebben vandaag voor het eerst in een soort minibusje gezeten. En eigenlijk viel dit me reuze mee. Ik had het in ieder geval erger verwacht, maar voor 10 birr oftewel ongeveer 40 eurocent reisden we naar de andere kant van de stad. Naar de Abay Minch Lodge. Eenmaal hier kwam er iemand naar ons toe en die zei dat we wel even mee moesten lopen. Aynalem zei dat dit goed was, dus daar gingen we met z’n tweeën door de lodge.
Alleen het vreemde was dat een lodge een soort van hotel is. Dus we kregen een hele rondleiding en allemaal mooie en super luxe kamers te zien. Wij kregen bijna het idee dat Aynalem ons hier wilde dumpen of zoiets. De kamers waren echt super mooi en netjes schoon en hadden zelfs een normaal toilet en een douche… WAUW! Inclusief warme stralen en bubbels vertelde onze gids!
Eenmaal terug bij Aynalem vertelde de vrouw ons hoeveel het ons zou kosten om een nachtje daar te slapen… 140 dollar.. Mega veel dus.. Geen luxe slaapkamers voor ons dus, want ondanks dat het super mooi was, is dat toch wel echt teveel geld voor een klein nachtje.
Wat wel echt onwijs lief was, was dat toen we wilden gaan betalen voor ons drankje in de lodge werd ons verteld dat dat al betaald was.. Het management had dit blijkbaar voor ons betaald omdat ze Aynalem al eens een keertje gezien had op de universiteit. Super lief dus!

Eenmaal weer terug in de bus, de bajaj en daarna weer thuis hebben we weer pasta gegeten en lig ik nu alweer lekker in mijn bedje te denken aan de herfststorm bij jullie thuis! Hier is het gelukkig lekker warm (ik maak jullie niet jaloers hoor).

Dus slaap lekker allemaal in jullie koude bedjes!!

Dag 13 (donderdag 23 oktober week 2)

Vanmorgen was het weer vroeg dag na een korte nacht. We gingen met goede moed naar de school, want vandaag zou Aynalem namelijk wel mee gaan, zonder te laten weten dat ze zou komen. Het verbaasde ons dan ook niks dat er ineens weer vanalles uit de kast gehaald werd en de les al om half 9 echt startte!!! Half 9! Normaal is dit een uur of 9 of gewoon niet als ze er geen zin in hebben lijkt wel. Na een zeer actieve les was er alleen een klein probleempje. Een van de kinderen was nog steeds heel erg ziek. Hij stikte steeds bijna en hoestte super veel en hard. Zijn vader stond dan ook op een gegeven moment bij de deur om hem op te halen om naar het ziekenhuis te gaan. Alleen wilde hij niet helemaal mee.. Wat dus uiteindelijk het gevolg was, dat de halve klas samen met de leerkracht richting het ziekenhuis ging lopen met de jongen, om zogenaamd te gaan spelen! Dus konden we niet echt meer iets doen, omdat bijna al onze kinderen weg waren en het meisje wat hielp vertalen ook. Dus zijn we samen met Aynalem maar weg gegaan. Ze vroeg of we nog wat wilden zien. Wij waren natuurlijk super enthousiast, echter bleek dat ze nieuwe schoenen nodig had en dat ze ons wat schoenenwinkeltjes wilde laten zien om zelf schoenen te kopen.. xD
Wat een boel winkeltjes met heeeeeeeul veel schoenen zeg! Dus na een uurtje ofzo had ze nieuwe schoenen en vroegen wij of we dan toch eindelijk richting het stadion konden gaan. Dit kon alleen niet vertelde ze, want de zon is heet op het midden van de dag.. Wat wel echt heel jammer was, want wij wilden alles zo graag zien! En daarbij was ze ook een beetje moe zei ze.

Dus we zijn maar weer naar het huis gegaan en hadden eigenlijk nu wel zin om te zwemmen. En dat hebben we gedaan hoor vandaag! Wat was dat heeeerlijk! We hadden gewoon een privé zwembad!! Na een half uurtje gezwommen en lekker in het zonnetje gelegen te hebben zijn we maar weer even jullie op de hoogte gaan brengen van alles wat we hier doen.

Ik raak steeds meer een beetje gewend aan de manier van leven hier en ondanks het grote communicatiegat gaat het steeds een beetje beter.

Dag allemaal tot snel weer!!

En alweer even internet!

Dag 9 (zondag 19 oktober week 2):

Toen het net zondag 19 oktober was schrok ik weer wakker.. Ik hoorde het weer.. En ja hoor weer diezelfde stomme rat bij ons in de kamer.. Terwijl we nu toch echt iedere avond zorgen dat er netjes een soort deurstopper onder de deur ligt is ie toch binnen gekomen..
Na eerst weer een uurtje geluisterd te hebben moesten we toch wel iets ondernemen, want iedereen sliep verder al een tijdje.. En ja die Selfie-stok komt toch echt wel heel goed van pas hier! Na tegen deuren, kasten en bedden getikt te hebben leek het er toch echt op dat we het beest zelf weggejaagd hadden!!
En gelukkig na nog een half uurtje luisteren bleek dat ‘zij’ inderdaad weg was! We hebben dus nog wel een paar uurtjes kunnen slapen, want ja vandaag moesten we er vroeg uit om de naar de watervallen te gaan! Om kwart voor 7 ging de wekker weer en na een snel ontbijtje gingen we op pad met Fikreab en Habte. Eerst met de Bajaj naar de markt, want ook vandaag was er nog een super grote soort vrijmarkt. En vanaf daar zijn we naar een groot plein met allemaal bussen gelopen. Ook dit was heel erg leuk, omdat we vaak natuurlijk alleen maar in een bajaj zitten en over langs rijden.

De bus, tsja, ik weet niet goed wat ik hierover zal vertellen. Het was druk, warm en vol met allemaal mensen met grote tassen.. We hebben gelukkig wel de hele weg lekker kunnen zitten, maar comfortabel was het niet.. De wegen waar de bus namelijk over reed zaten vol met gaten waardoor alles in de bus heen en weer geschud werd. Af en toe leek het zelfs alsof de bus bijna omviel…
Na tien halve hartaanvallen rijker en een uurtje schudden verder waren we dan eindelijk in het dorpje waar we naar de Blue Nile falls konden gaan. Onze bodyguards hebben ons super goed beschermd tegen alle mensen daar :P en hebben ons super naar de watervallen geleid. En wauw wat was dit super mooi! Zo groot had ik het echt niet verwacht!! Wel stonden er echt overal mensen te bedelen en te proberen hun spullen te verkopen, wat op een gegeven moment toch wel een beetje vervelend werd. Naast de watervallen hing ook een hoge brug over de Blue Nile. Dit was toch wel echt behoorlijk hoog… (kijk maar op de foto!) Maar we leven nog en zijn erover geweest!

Hierna zijn we het hele pad weer terug gelopen richting de bus. Dit was echt een best wel behoorlijk end lopen en een klein stukje varen over de Blue Nile. We waren in ieder geval weer helemaal verbaasd hoe groots en mooi dit was, want zoiets hadden we toch ook weer niet helemaal verwacht!

Nu zitten we weer op onze kamer. En iedere keer dat we hier weer zitten en soms gewoon niks te doen hebben moet ik weer aan jullie allemaal thuis denken en moet ik eerlijk bekennen dat ik jullie nu echt al gigantisch mis!!

’s Avonds hebben we verder niet zo heel veel meer gedaan, maar wel heel erg gelachen met Habte!

Dag 10 (maandag 20 oktober week 2)

De allereerste dag dat we op de school aan de slag gaan! Ook dit ging natuurlijk niet helemaal zoals we verwacht hadden. Aangezien de leerkrachten dus dachten dat wij volgende week pas zouden beginnen.. Na een klein ,soort van gesprekje, konden we dan eindelijk wat gaan doen met de kinderen. We zijn begonnen met dat de kinderen zichzelf moesten tekenen. Dit was echt onwijs leuk. Sommigen konden dat natuurlijk beter dan anderen, maar dit maakte gelukkig alles weer een beetje beter. Daarna hebben we memory gespeeld met onze groepjes. Ook dit was erg leuk en duidelijk te zien dat het ene kind wat sterker is dan het andere kind. In ieder geval hebben de kinderen mijn dag weer helemaal goed gemaakt, want ik voelde me echt niet helemaal super.

Alweer een weekje hier..

Onze ochtend ging dus ietsje minder soepel dan de bedoeling was en hierdoor waren we allebei al een beetje geirriteerd. Gelukkig maakte de aankomst op de school dat al een stuk minder. De kinderen waren namelijk net aan het buitenspelen en keken ons met grote ogen aan. Dit waren dan wel alleen de kinderen uit de gewone klassen en niet de Special Needs klas. Na een heleboel handjes geschud te hebben, hebben we nog even een klein kort gesprekje gehad met de directrice. En daarna zijn we dan echt begonnen in de Special Needs klas. Amber had vanuit Nederland allemaal cadeautjes meegenomen en we hebben een soort bingo gehouden zodat ieder kind een cadeautje zou krijgen. Het was zo ontzettend leuk om te zien hoe de kinderen zo onwijs blij waren met alle cadeautjes! Dat maakte mijn hele dag weer goed! Daarna hebben we nog een stukje van de les gezien. Het was een engelse les over cijfers en verschillende voorwerpen. Het was een hele visuele les met een aantal materialen. Wat natuurlijk hartstikke goed is! Dit verbaasde ons eigenlijk ook wel een klein beetje. Na een ontzettend leuke ochtend werden we opgehaald door onze vaste Bajaj en zijn we naar het hotel gegaan om even te contacten met jullie allemaal! J

Dag 7:

Ook vandaag was het weer vroeg dag voor ons. Om half 7 ging de wekker (half 6 nederlandse tijd) zodat we rond kwart over 8 op de school zouden zijn. Alleen hadden we het een beetje moeilijk vandaag met uit bed komen.. We waren maar net op tijd voor onze leuk Bajaj chauffeur, want hij stond al op de poort te bonken..
Eenmaal weer op de school was de helft van de kinderen er pas. Langzaamaan kwamen er steeds meer kinderen binnen, maar rond een uur of 9 waren ze er pas echt allemaal.
En om 10 over 9 verdwenen de leerkrachten na een korte ochtendgymnastiek naar de eetruimte.. Dit verbaaste ons wel een beetje. Want ze lieten de kinderen zo bij ons en de Koreaanse vrijwilligster achter. Dus wij zijn maar een paar rondjes gaan lopen en de kinderen een beetje gaan helpen en kijken wat ze aan het doen waren. Na een klein uurtje kwamen de leerkrachten weer terug en doken ze bijna meteen weer bovenop de kinderen en werden wij maar een beetje raar aangekeken. Geen idee wat er nu aan de hand, maar we voelden ons niet helemaal gewenst.

Later bleek dat de leerkrachten een ‘meeting’ hadden over alle problemen van de kinderen.
Na ongeveer drie kwartier kwamen de leerkrachten weer terug uit de eetruimte en zaten ze meteen bovenop de kinderen zo’n beetje. Een aantal leerlingen kregen een handvaardigheidsopdracht, maar de rest deed nog niet zo heel veel.
Na het eten en drinken, wat volgens ons nog steeds alleen maar even wat drinken is, gingen ze verder met engelse les. Het ging dit keer over delen van het lichaam. Alle delen werden zo’n twintig keer herhaald en er werden een aantal kinderen naar voren geroepen om te laten zien wat ze wisten. Er waren best al een aantal kinderen die goed wisten hoe of wat. Anderen noemden alles ‘ear’. Hierna zaten we eigenlijk met z’n allen te wachten tot de kinderen opgehaald werden. Gelukkig kwam onze vaste Bajaj aanrijden dus konden wij ook naar huis.

Eenmaal thuis hebben we eindelijk onze haren weer kunnen wassen in de tuin met een emmertje water en nog even lekker in het zonnetje gezeten. Ook hebben we natuurlijk nog even koffie gedronken.

Over de avond verder zet ik er niet echt iets op. Dit is namelijk niet helemaal positief verlopen en voor jullie ook niet leuk om te lezen!

Dag 8:

Vandaag waren we eerst van plan om naar de watervallen te gaan. Alleen mocht dit niet, want het is marktdag en daardoor heel erg druk volgens Aynalem. Dus dan toch maar niet naar de watervallen. En in plaats daarvan zijn we maar weer naar het hotel gegaan om lekker te gaan zwemmen.
Fikreab zou met ons mee gaan dus wij zaten bij de poort te wachten op Fikreab, maar hij was verdwenen. Dus wij zijn bij de poort gaan zitten.. En op een gegeven moment hadden we een hele horde kindjes om ons heen staan. Wat wel heel erg gezellig was! We hebben ze allemaal een sticker gegeven, waar ze natuurlijk onwijs blij mee waren, en na een half uurtje lachen met ze was Fikreab daar! En nu zitten we dan weer lekker bij het hotel en willen we zo meteen wel even zwemmen als het kan!

En hopelijk gaan we morgen toch wel echt de watervallen bezoeken!

Spannender dan we dachten!!

’s middags na het bezoek aan de Universiteit en de tocht op zoek naar apen op de campus zijn we vertrokken naar het Papyrus hotel. Hier hadden we ook weer een beetje Wi-Fi en heb ik eindelijk eventjes kunnen Skypen! Super fijn ook om een beetje contact te houden met thuis! Er was zelfs een zwembad daar!! Dus voortaan als we uit stage komen gaan we daar lekker even internetten en ook weer lekkere hamburgers eten! Of wat drinken natuurlijk! Ook zijn we nog even een stukje door Bahir Dar gelopen. Wat ook echt super leuk was! Al de winkeltjes en kraampjes en ze verkopen hier echt van alles! Van douchegel (wat heeeul fijn is, omdat de mijne gelekt heeft en er bijna niks meer van over is..) tot schoenen en luiers..

Na het tochtje naar Bahir Dar hebben we nog lekker even uitgerust.. De mensen hier zijn dus ook echt doodmoe als ze een halve ochtend iets doen! Want Aynalem ging even een uurtje slapen. Tot ze wakker schrok van gegil… Fikreab liet ons namelijk gigantisch schrikken xD.

En net toen we weer rustig even lagen te kletsen en foto’s te kijken begon het mega erg te onweren en te regenen! Het was wel een beetje eng, maar met een uurtje was het gelukkig weer over.
Na het eten heeft Amber Fikreab de Cupsong geleerd en hebben we hard geoefend en goocheltrucs laten zien aan elkaar!
Toen we hoorden dat we er morgen toch echt wel vroeg uit moeten en we eigenlijk (NA 6 DAGEN) eindelijk wel een keer willen douchen! Zijn we rustig naar onze kamer gelopen, hebben onze tandjes gepoetst.. en toen zagen we tot onze schrik echt een mega spin!!!
Na eerst een kwartier ofzo gekeken te hebben naar het beest vonden we het toch wel tijd om actie te ondernemen omdat we wilden gaan slapen..
Plan 1: Aan de hulp vragen of ze ons wilde helpen om de spin uit onze kamer te halen..
Plan mislukt, want de hulp was nergens te vinden…
Plan 2: Met een beker proberen de spin in de beker te duwen en met een stuk papier erop dan naar buiten te gooien..
Plan weer mislukt, de spin sprong echt zo’n 4 meter naar de andere muur… (gevolg een heleboel gegil)
Plan 3: Met een boek de spin plat slaan, omdat hij achter mijn klamboe zat dus niet kon springen op ons xD Dit duurde alleen te lang voordat Amber hiervoor de moed had verzameld.. Waardoor de spin achter de klamboe vandaan liep.
Plan 4: De spin met de Selfie-stok naar buiten duwen..
Ook niet helemaal een goed idee want toen verdween de spin achter mijn tas..
Plan 5: Mijn tas weghalen en die naar buiten gooien zodat de spin ook buiten zou zijn..
Ook dat werkte niet helemaal omdat de spin op de muur zat.

Na anderhalf uur is het ons dan eindelijk gelukt om de spin te doden! Amber heeft hem helemaal plat geslagen en hij ligt nu heerlijk veilig onder de kast in stukjes!
Dus nu ik dan eindelijk veilig in m’n klamboe lig (waar de spin net nog lekker op heeft gezeten) word het toch wel een kort nachtje ben ik bang..

Nou slaap lekker allemaal (hoop ik)..

Dag 5:

Vanmorgen was het weer lekker vroeg aangezien we eindelijk konden douchen! Dus ik was als eerste aan de beurt en ben met al mijn spullen (schone kleren, handdoekje, douchegel, shampoo, conditioner en nog veel meer) de doucheruimte in gegaan. Eenmaal alles neergezet te hebben bleek dat het water het niet deed…. Dus ik me weer aangekleed en alles weer opgepakt… En maar weer richting onze kamer (beetje chagrijnig omdat t vroeg was en ik me verheugd had om lekker te kunnen douchen). Twee minuten later kwam Aynalem aan met een emmer met warm water om te douchen.. Dus toen kon ik weer terug.. Alles weer neerzetten, me uitkleden en eeeeeindelijk douchen! Wat voelde dat goed zeg! Ondanks dat er geen stromend water was en ik het zelf over mezelf heen moest gieten!

Na even snel ‘gedoucht’ te hebben, hebben we ook nog even lekker ontbeten met een gebakken eitje op een stuk brood. Oh en een ‘lekker’ sapje erbij.. Het fruit wat ze hier veel eten heet papya, maar echt het ruikt en smaakt heel zuur en viezig.. Maar ze blijft iedere keer dit sapje voor ons maken.. Ondanks dat we al een aantal keer hebben gezegd het niet lekker te vinden.. Dus na een paar grote slokken snel weggeslikt te hebben vertrokken we dan eindelijk richting de school dachten we….

Uiteindelijk was dat natuurlijk weer niet het geval.. We zijn naar een kantoor geweest waar we nog een keer de goedkeuring moesten hebben om stage te gaan lopen op de Felege Abay school. Na hier gezellig een kopje koffie te hebben gedronken in een veel te kleine ruimte met veel mensen die allemaal Amhaars praatten waren we blij daar weer weg te mogen. Hierna zijn we dan eindelijk bij de school geweest! De school staat wel een beetje in een arme wijk, maar ziet er echt super goed uit! Binnen hebben we de Special Needs klas ontmoet. De klas was heel erg vol, maar ze waren allemaal echt super blij om ons te zien. Wat voor ons natuurlijk ook echt onwijs leuk was! De kinderen staarden ons allemaal een beetje aan, maar als we eenmaal hun kant op keken moesten ze lachen en zwaaiden ze allemaal. We hebben ook een heleboel handjes geschud. Ook hebben we een klein stukje van een rekenles gezien en een klein liedje. Jammer genoeg verstonden we er niet zo heel veel van, want er is dus bijna niemand die echt een beetje Engels spreekt. Wat voor ons wel een beetje vervelend is omdat wij zo ook niet helemaal goed kunnen communiceren met zowel de leerkrachten als de kinderen. Wel is er een Koreaans meisje die hier op de school werkt als vrijwilliger. Zij is hier ook net een weekje, maar blijft hier voor twee jaar… In ieder geval kan zij wel heel goed Engels en een klein beetje Amhaars zodat we er samen misschien wel uit komen J

Na de klas ontmoet te hebben moesten we even wachten op de directrice omdat zij naar een speciale bijeenkomst was. Het is namelijk national handwashday vandaag. We hebben gezellig even op een bankje buiten gezeten en naar alle kinderen gekeken die buiten aan het spelen waren. Wel hebben we eerst nog twintig kinderhandjes geschud. Toen de directrice er eenmaal was hebben we een klein gesprekje met haar gehad. Ze was namelijk heel blij dat we er waren en het is natuurlijk een hele goeie kans is om ervaringen en manieren van lesgeven uit te wisselen. Ook hebben we de spullen die Hans en het centrum internationaal achtergelaten hadden even bekeken en hier gaan we zeker ook leuke dingen mee doen met de kinderen.

Nou en nu is het alweer middag.. Ligt Aynalem alweer lekker te slapen en gaan wij maar eens hard aan de slag met onze planning en plan van aanpak, want wat we nu precies met de kinderen willen doen.. Daar zijn we nog niet helemaal uit.

Dag 6:
Vanmorgen schrok ik toch ineens heel erg abrupt wakker!! Amber lag maar te roepen.... ELINE ELINE!! ER LOOPT IETS IN ONZE KAMER!! Dus wij met onze zaklampjes schijnen...
Na een half uurtje kijken en luisteren..... Kwamen we er achter dat het een RAT was!!! Een rat!!
Toen stonden we natuurlijk meteen weer bovenop onze bedden...
Na een dappere poging was de deur eindelijk open en de rat proberen naar buiten te drijven.. Wat natuurlijk niet lukte.. xD
Zagen we Fikreab langs lopen! Na een paar keer roepen kwam hij eindelijk kijken. Alleen jammer genoeg schrok hij ook van het feit dat er een rat onder ons bed zat.
Hij riep Aynalem en die kwam met een bezem om het beest (ze noemden het een zij) weg te jagen. Na meerdere keren met de bezem tegen het bed aangeslagen te hebben en er onder geveegd te hebben was zij ervan overtuigd dat ze weg was..
Wij waren daar alleen nog niet helemaal van overtuigd. En dat was dus inderdaad ook gewoon waar.. Hij zat nog onder de kast!!

Dus Aynalem kwam weer terug rennen.. En na nog een paar keer hard slaan rende ze gelukkig heeeeeeel hard de deur uit! Jeeeeeeej!!
Daarna zijn we eindelijk vertrokken naar de school!
Amber had op haar stageschool een inzamelingsactie gedaan en alle kinderen mochten een cadeautje meenemen! De kinderen had ze op de foto genomen en alles meegenomen hier naar toe. De kinderen hier kregen dus allemaal een cadeautje van een kind uit nederland!
Ze vonden het echt super leuk en waren allemaal echt helemaal blij met hun cadeautjes! Het maakte echt de hele dag weer goed om die kinderen zo blij en dankbaar te zien!

Nu zitten we dan weer lekker in het hotel om even te contacten en te mailen naar school! Dus je kunt me binnen nu en een uurtje nog even bereiken! :D

Zo niet tot snel maar weer!!

Even een klein kort berichtje

Hallo hallo,

We zijn vandaag even naar de universiteit van Bahir Dar gereisd om een goedkeuringsbrief van het hoofd van de universiteit te krijgen en hebben hier zowaar eventjes internet!

Gisteren mochten we nog lekker een dagje rust houden van Aynalem en dat hebben we dus ook zeker gedaan. Ten eerste lekker lang geslapen om alle slaap in te halen die we nog te kort kwamen. Toen we eenmaal wakker waren stond er een ontbijtje voor ons klaar.
Ze eten hier veel en warm, dus ook 's ochtends stond er een grote pan met pasta voor ons klaar. Jullie hoeven dus ook echt niet bang te zijn dat we omkomen van de honger hier! Daar zorgen ze hier wel voor! :P

Verder hebben we de hele dag een beetje rustig aan gedaan, wat gelezen en wat gekletst. En om een uurtje of 5 vroeg Aynalem of we nog even weg wilden. Natuurlijk wilden we wel wat zien! Dus we zijn voor het eerst in een Bajaj (ik denk dat je het zo schrijft) (het is een soort tuk tuk) gestapt en deze bajaj heeft ons naar Lake Tana gereden.Daar was een super leuk tentje waar we wat gedronken hebben en, jawel, een cheeseburger hebben gegeten!! Het uitzicht was echt prachtig! Helemaal toen het een beetje begon te schemeren!

Eenmaal weer thuis, alle pillen weer geslikt te hebben, hebben we zelfs nog... Geloof het of niet.. Tv gekeken! Ze hebben hier echt mega veel kanalen en we hebben dus gisteravond gezellig Step Up 2 gekeken! Ook hebben we nog even gepraat over vandaag, want zoals Aynalem toen vertelde zouden we vandaag vroeg eruit gaan en naar de school gaan.. Dachten we..

Dag 4:
Vanmorgen vroeg om half 7 ging dus onze wekker. Het was behoorlijk vroeg, de haan kraaide nog een keer of twintig en wij maakten ons klaar voor een spannende dag.

Eenmaal uit bed en in de woonkamer was er niemand te vinden.. Geen ontbijt, geen Aynalem.. Dus we hebben maar liggen wachten op onze kamer tot we wat hoorden..
Na een half uurtje denk ik zijn we richting de woonkamer gegaan en konden we toch inderdaad ontbijten. Weer met een lekker bord pasta en een beetje fruit. Ze hebben hier namelijk ook lekker veel fruit.
Na het ontbijt vertrok Aynalem en bleven wij achter.. We hadden geen idee waar ze heen ging, want er word hier niet altijd helemaal met ons gecommuniceerd..
Weer een uurtje ofzo later kwam ze weer terug en heeft ze ons dus meegenomen naar de universiteit!

En wat we verder nog gaan doen vandaag... Geen idee... Ik ben benieuwd!

Tot snel!!! ;)

Eindelijk in Ethiopie!!!

Dag 1:
Seulam!

Na een boel geknuffel, gehuil en cadeautjes gingen we dan eindelijk inchecken.
De chagarijnige mevrouw bij de balie deelde niet onze vreugde van mijn koffer die precies 29 en een halve kilo zwaar was en 30 kilo mocht zijn. Wel vertelde ze ons dat ze helaas geen plekjes meer naast elkaar had en we een rij achter elkaar zaten…. Beetje jammer, maar ze zei dat we dat bij het boarden nog maar eens moesten vragen. Nou ja oke, na nog een keer afscheid genomen te hebben van iedereen die er nog was begon ons avontuur met z’n tweeen!

Gelukkig waren er karretjes voor onze rugzakken, want het net doen alsof onze tassen niet zo zwaar waren lukte niet helemaal… Starbucks gehaald, laatste berichtjes gestuurd, een paar foto’s gemaakt te hebben zijn we doorgelopen naar gate G9. Eenmaal daar bleek dat we daar pas door de douane moesten! Een beetje chagarijnig, want ja de helft moest uit onze rugzakken dachten we sloten we aan in de rij. Eenmaal aan de beurt was de douanemevrouw zo aardig dat alles erin mocht blijven zitten :D. Vervolgens kregen we een full-bodyscan… Maar alles was goed en we mochten weer verder naar de wachtruimte om daarna aan boord te gaan van het enorm grote vliegtuig. De mevrouw bij de balie had ons verteld dat we hier nog een keer moesten vragen of er plek was zodat we naast elkaar konden zitten. En die was er! De plekken werden omgeruild!
Vijf minuten later, toen we zaten te wachten, werd er omgeroepen of Amber van Geenen en Eline Rasenberg zich konden komen melden bij de balie… Alle oogjes waren op ons gericht.. Dus wij weer naar de balie, waar bleek dat onze plekken weer omgewisseld moesten worden en we dus niet naast elkaar zouden zitten..
Ach ja, het was maar 7 uur (dachten we)..

Zelfs het boarden mochten we niet tegelijk.. Dus daar ging ik in m’n eentje het vliegtuig in! Eenmaal mijn plekje gevonden te hebben kreeg ik nog een gezellige mevrouw en meneer naast me en kon de reis echt beginnen! In het vliegtuig heb ik heerlijk spinazie met kip en aardappelpuree gegeten en de film ‘De 100 jarige man die uit het raam sprong en verdween’ en New Girl gekeken. Om 4 uur Nederlandse tijd schrok ik wakker van onze piloot die aankondigde dat we binnen nu en een half uurtje zouden gaan landen in Dubai. Na wat geklets met mijn buurman en buurvrouw landen we dan ook veilig in Dubai en moesten we nog even wachten op ons volgende vliegtuig.

Het vliegtuig van Dubai naar Addis Abeba was veel minder druk dan het vorige vliegtuig en ook hier kregen we weer uitgebreid te eten (lam met rijst en chocolade soesjes als toetje). Al snel waren we in Addis Abeba en werden we zelfs gecheckt op Ebola… Wat natuurlijk wel goed is, maar wel een beetje eng eruit zag. Eenmaal een visum gekocht te hebben renden we naar de koffers. Gelukkig ziet mijn koffer er nu al uit alsof hij al 5 jaar oud is…

Zoals Aynalem gezegd had werden we opgehaald door een vaste taxi chauffeur van een Nederlandse vrouw in Ethiopie en die bracht ons naar het hotel in volgens hen een leuke wijk. Het verkeer was vreselijk… Ze rijden hier als gekken en toeteren mega veel!
In het hotel was Habte, de man van Aynalem, die ons zondag mee zou nemen naar Bahir Dar. De man van het hotel bracht onze hele zware koffers naar boven (er hing een kaartje aan van de vliegmaatschappij met heavy…) en eenmaal boven zagen we onze kamer…. Het zag er best oke uit, er was een bed dus na een nachtvlucht met weinig slaap leek alles wel oke. We hebben nog wat gedronken en gegeten met Habte en wilden daarna lekker gaan slapen.. Tot het moment dat we een kakkerlak zagen en het er steeds meer leken te worden… De meeste hebben we plat gestampt, maar echt lekker hebben we niet geslapen..

Dag 2:
’s Morgens om 6 uur zijn wij met de auto vertrokken naar Bahir Dar. Onze koffers mochten in de achterbak van de soort van jeep en met onze gigantische rugtassen zaten we ‘heerlijk’ achterin. Hoe verder we de stad uitreden, hoe meer ik onder de indruk raakte… Ik heb me nooit goed voor kunnen stellen dat mensen echt zo gigantisch arm leefden.. Nu heb ik ze zelf gezien en ben ik toch wel een beetje geschrokken. Mensen lopen met gigantische pakketten langs de kant van de weg, bedelend en smekend naar onze auto te kijken.. De hutjes of hele simpele huisjes vliegen aan ons voorbij en na een paar uur rijden was het tijd voor een kleine pauze met een geweldig mooi uitzicht. We reden namelijk ondertussen in de bergen en al best wel hoog. Het uitzicht was dan ook diep naar beneden zoals te zien op de foto. J

Weer een paar uur later, die ik niet helemaal meegekregen heb want nu was ik in slaap gevallen, was het tijd voor nog een pauze. Bij de brug over de Blauwe Nijl mochten we ook even kijken. Ook hier was het prachtig! Vijf minuten nadat wij daar uitstapte kwam er een bus vol mensen aanrijden die daar ook allemaal pauze gingen houden. Vanaf het eerste moment dat ze ons zagen waren ze onder de indruk. Niemand durfde iets tegen ons te zeggen, maar ze waren wel allemaal erg nieuwsgierig. Sommigen probeerden voorzichtig foto’s van ons te nemen, maar al snel wilde Habte weer verder. Weer een paar uur later was het tijd voor lunch! Hier stapten we uit de auto en werden we net als in Addis Abeba aangestaard alsof we beroemdheden waren. In een hotel hebben we heerlijk geluncht en genoten van de koele lucht (het was behoorlijk warm in de auto..) Steeds meer dorpjes, hutjes, ezels, koeien en paarden gingen aan ons voorbij, soms heel dichtbij aangezien ze niet opzij gingen…
En toen we eenmaal bijna in Bahir Dar waren wilde Habte een kopje koffie gaan drinken. Hier hebben wij een kopje mierzoete thee gedronken. Onze chauffeur en Habte kwamen een vriend van hen daar tegen en hij vroeg of we een kopje koffie met hem wilde komen drinken in een hutje.
Hier werd op traditionele wijze koffie gemaakt en respecteerde ze buitenlanders werd ons verteld. Wel werden we weer aangestaard, maar de koffie was echt heerlijk! En nee ik lieg niet, ik vond het echt lekker! Nu drinken ze de koffie hier wel met 3 schepjes suiker, maar ach het was echt heel lekker zoet en totaal niet zo bitter als de koffie thuis smaakt (misschien kwam dat ook wel door de suiker). Na een kopje koffie en een boel handjes schudden gingen we weer verder.

Hierna zijn we nog twee keer gestopt. De eerste keer was om houtskool mee te nemen om de koffie op te branden. Ook hier leken de mensen ons maar gek te vinden en stonden ze voor het raam te kijken alsof we aapjes waren. De tweede keer dat we stopten kwamen er allemaal kinderen langs de auto om ons een handje te geven. Soms vroegen ze om geld (in het engels), maar als we eenmaal nee schudden bleven ze vrolijk staan lachen en handjes schudden. Ook hebben we een klein stukje van een Ethiopische bruiloft gezien. De hele optocht inclusief bruid en bruidegom natuurlijk kwamen langs de auto en het hele dorp was uitgelopen om alles te zien. Er draaide harde muziek door het dorpje , maar heel veel meer dan de stoet hebben we helaas niet kunnen zien.

Eenmaal in Bahir Dar werden we super lief ontvangen door onze gastmoeder zoals we haar maar noemen Aynalem. Ze was heel erg blij dat we er eindelijk waren en had dan ook vanalles voor ons klaar gemaakt. Een speciaal brood, popcorn(dat is hier heel traditioneel bij de koffie), koffie natuurlijk en allemaal andere lekkere dingen. Na een beetje gekletst en kennis gemaakt te hebben, hebben we nog een beetje gegeten en konden we eindelijk lekker gaan liggen op een prima bed!
Alle slaap in halen die we de twee nachten daarvoor niet gehad hebben!!

Het is zover!!

Ja ja, op dit moment zitten we al op Schiphol, zijn we ingecheckt en was de bagage GELUKKIG niet te zwaar!! (29,5 kilo

Super dankjewel voor alle lieve berichtjes en kaartjes en foto's!!
En we houden jullie op de hoogte!!

Xx

Welkom op mijn Reislog!

Hallo allemaal!

Nog maar 20 dagen en dan is het toch echt zover. Dan gaan we voor twee maanden naar Ethiopie.

Om op de hoogte te blijven van alles wat we doen in Ethiopie deze reisblog. Hier plaats ik zoveel als ik kan verhalen over de tijd daar. Ook zal ik er af en toefoto'sop zetten en er komt ook altijd eenkaartbij zodat jullie allemaal kunnen zien waar ik ben!

Als je eerst nog meer wil lezen over de reis die we gaan maken moet je naarhet profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Xx Eline